محرم ۱۳۹۳ هم تموم شد+صوت

بعد از مدتها انتظار به محرم ۱۴۳۶قمری رسیدم ،محرم امسال (آبانماه ۱۳۹۳) هم در پاییز برگ ریز بود اما هنوز محرم نیامده تمام شد،هرچند هنوز در تقویم محرم هنوز تمام نشده است اما با به پایان رسیدن عاشورا محرم هم تمام شد دیگه حتی تو خیابان ها هم رنگی از محرم نیست اما آغازش همه

چقدر زیبا بود همرنگ شدن همه انسان ها و این همرنگی را فقط در محرم می بینم ، همه از هر گروه و هر سلیقه،پیر و جوان،مذهبی و غیر مذهبی،حتی غیر مسلمان با آمدن محرم همه یک رنگ حسینی می شوند همه زیر خیمه حسینی عزاداری میکنند ،اینجا همه هستند و این اتحاد این یک رنگی بسیار زیباست.

محرم که میشه تو هیئت چهره هایی رو میبینی که تا به حال تو این یکسال حتی پا به هیئت نگذاشته بودند، تو مسجد محل هم که میری باز اونجا هم همین تکرار حضور های جدید وجود داره که باز کسانی به مسجد آمده اند که تا به حال نمی آمدند و همه نشان از عشقی خاص به حسین(ع) است که در قلب هاشون ایجاد شده است.

از رسوم قدیم ما است که تمام عزاداری های محرم تو دهه اول جمع شده است و با رسیدن به عاشورا یک انقلاب و یک انفجار حسینی رخ میده و کمتر کسی هست که عاشورا تو خیل عزاداران حسینی نباشه ، وقتی عظمت و شکوه این حضور مردم اون هم از همه افراد جامعه و حتی غیر مسلمان را می بینم به خودم میگم حسین(ع) با این دلها چه کرده است و عاشورا اوج اعتراض به شهادت سالار شهیدان است و همه منتظر این روز یک سال انتظار می کشند تا به عاشورا برسند.

تا حالا دقت کردی یا حسین(ع) گفتن هایت تو دهه اول و خصوصا عاشورا با بقیه روزهای سال فرق داره؟اصلا همین که وارد این فضای دهه اول محرم میشیم خود به خود اشک تو چشم ها جمع می شه بی اختیار از درون می گی یا حسین(ع)

در برنامه امسالم قصد داشتم چهل روز عاشورا بخوانیم که یک روز قبل از رسیدن به محرم هر روز صبح زیارت عاشورا به همراه دعای فرج را شروع به خواندن نمودم و از طرفی هم برای عزاداری محرم سرگردان بودم که کجا بروم ؟چون به محلی جدید نقل مکان نموده بودیم و با این محل خوب آشنا نبودیم و تمایلی به شرکت در مجالس شب را نداشتم چون این مجالس باعث قضا شدن نماز صبحم می گشت.

تا اینکه متوجه شدم هیئت کف العباس(ع) قم در حسینه شهدا ۱۵خرداد که نزدیک منزلمان است دهه اول هر روز ظهر برنامه سخنرانی و عزاداری دارد که دیدم زمان بسیار مناسبی است و این مجلس را جهت عزاداری محرم امسالم انتخاب کردم و سخران مجلس هم حاج آقا میرزا محمدی بود که به حق روضه خوانی ایشان بسیار دلنشین و با سوز و گداز بود و وقتی در زیر چادر حسینه در آن فضایی که بیش از دو یا سه هزار نفر جمعیت می نشستم یک سوز حسینی خاصی حاکم بود و ایشان نیز حتی اول سخنرانیشان یک گریز روضه می خواندند و اوج روضه ایشان نیز پایان سخنرانی بود که گاهی حدود یک ساعت و چهل دقیقه روی منبر بودند و سخنرانی و روضه می خواندند.

این مجلس و برنامه را به حاج فردوسی هم گفتم و ایشان نیز استقبال نمودند و به این مراسم می آمدند،پنجم محرم نیز دو شهید گمنام که قرار بود در دارالحدیث و اداره اطلاعات دفن شوند برای وداع به حسینه شهدا آوردند و یک فضای خاصی آن روز ایجاد شده بود ، روز بعدش کمی دیر رسیدم تازه متوجه شدم که چه استقبالی و حضور مردمی در این مراسم وجود دارد که حتی جای ایستادن و نشستن هم نبود که مجبور شدم سرما در حیاط بایستم اما آن حس داخل حسینیه در حیاط نبود.

با نزدیک شدن به عاشورا برای پسرم در مدرسه مشکلی ایجاد شد که تمام دعایم و ذکر و فکرم پسرم بود تا حدی این فکر آزارم داد که از فیض عاشورا محروم شدم و نتوانستم استفاده خوبی از عاشورا ببرم و به اتفاق پسرم به تماشای دسته های عزاداری که به حرم می رفتند رفتیم هرچند مردم هم اکثرا تماشاچی بودند تا گریه کن ، نزدیک های ظهر هم هوا بارانی شد و بارانی شدید به باریدن نمود اما هیئت ها با باریدن باران باز به عزاداری خود می پرداختند و مردم هم همچنان در تماشای آنها بودند درمسیر هم ایستگاه های صلواتی بود که تا به حال ندیده بودم شلغم،سیب زمینی وپخته و تخم مرغ آب پز به مردم بدهند و برایم این ایستگاه های صلواتی جالب بود.

و این چنین بود که محرم امسالم به پایان رسید ،هر چند آغازش با معنویت خاصی بود اما پایانش با عاشورا کسالت روحی برایم ایجاد شد، بالاخره سفره محرم ۱۳۹۳ شمسی هم برچیده شد هرچند در تقویم هنوز ماه محرم به پایان نرسیده است.حال معلوم نیست آیا عمرم کفاف می دهد و عاشورای دیگری در لوح تقدیرم با معنویت و بهره لازم معنوی از آن برایم نوشته خواهد شد یا نه؟اینک وقت آن رسیده که دل‌مان را همراه کاروان اسرای حسینی نماییم و برای اربعین خود را آماده کنیم که اگر فیض عاشورا نصیبمان نشد در اربعین جبران شود.

اینک که عاشورا به پایان رسید، بیاییم یک بار دیگر مرور کنیم دردی که بر اهل‌ بیت‌(ع) رفت و در کنار مرور تمامی وقایعی که وجودمان را مالامال از درد و غم کرد، با لحظه لحظه عاشورا پیمان ببندیم که زنگار گناه و سختی‌ دنیایی ما را از یاد خدا و هدف خلقتمان دور نکند و بدانیم حسین(ع) شهید شد و اهل بیتش به اسارت رفتند تا ما در امنیت به اسلام و عبادت برسیم و بدانیم این دین به راحتی امروز به دست ما نرسیده است.

و اما عبور از روزها و ماه‌ها، شاید مجالی باقی نگذارد تا سالی دیگر و عاشورایی دیگر و روضه‌ها و اشک‌های حسینی را ببینیم و چه بسا آن‌هایی که سال‌ های گذشته در میان ما و در کنار ما و حتی هم‌ نوا با ما «جوانان بنی‌هاشم بیایید…» را خواندند اکنون سال هاست زیر خاک آرمیده اند و اثری از آن ها نیست ،به یاد همه اون عزیزان خصوصا پدر و مادر عزیزم مرحوم حاج جلال سلطان احمدی و حاجیه سلطنت تهرانی که عاشوراهای زمان حیاتشان و آن آبگوشت نذری روزهای عاشورا که همه فامیل منزلمان جمع می شدند و گوسفند می کشتند دیگر امروز از آن عاشورا و آن عزیزان خبری نیست، همینطور دو عزیز سفرکرده ام شهید محمدبهاءالدینی و مرحوم شیخ محمد باقر کریم الدینی و شاید سال آینده از من هم خبری نباشد و اسیر خاک گردم بیاییم همه از خدا بخواهیم که ما را حسینی حفظ کند ، حسینی بمیراند ، در مصائب و سختی های این دنیا ما را یاری و پایان کارمان را با عاقبت بخیری ختم نماید.

ان شاءالله

حسین جان:

از من بپذیر نوکری هایم را

کوتاهی چشم و سینه و پایم را

به قلم:امیرمحسن سلطان احمدی

محرم ۱۴۳۶/آبان ۱۳۹۳

کاشکی خدا مدد کنه راه گناهُ سد کنه

کاشکی دوباره قطرهء اشکمُ بی عدد کنه

درد ِ دلم دوا بشه دلم پر از صفا بشه

دوباره مرغ قلب من راهی کربلا بشه

وقتی که اسم کربلا میاد می گیره دل ما

دلم بهونه می گیره مثل غروب جمعه ها