میلاد مولود با برکت امام جواد (علیه السلام)

دهم رجب  مصادف با میلاد نهمین امام شیعیان حضرت امام جواد(علیه السلام ) است که در سال ۱۹۵هجری در مدینه ولادت یافت . نام نامی اش محمد معروف به جواد و تقی است،همچنین القاب دیگری مانند : رضی و متقی نیز داشته ، ولی تقی از همه معروفتر می باشد .

امام محمد تقی (ع ) هنگام وفات پدر ۸ ساله بود که پس از شهادت جانگداز حضرت رضا علیه السلام در اواخر ماه صفر سال ۲۰۳هجری مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه (ع ) انتقال یافت .

در خصوص با برکت بودن میلاد امام جواد (علیه السلام) در حدیثی امام رضا(علیه السلام )می فرمایند:«هذا(الامام الجواد(علیه السلام ))المَولودُ الذی لَم یُولَد مَولُودُ اَعظَمُ بَرَکَهً علی شعتنا مِنه»؛این مولودی است که پر برکت تر از او برای شیعه ها بدنیا نیامده است [۱].

مادر امام جواد(علیه السلام)

مادر گرامی اش «سمانه مغربیه» است که این دو نام در تاریخ زندگی آن حضرت ثبت است . مادر گرامی امام جواد (علیه السلام ) در میان خاندان رسالت جایگاه ویژه ای داشت.امام رضا(علیه السلام ) نیز در پاکی و فضیلت آن بانوی گرانمایه فرمود : من دارای فرزندی شده ام که شبیه موسی بن عمران گشاینده دریاهاست و شبیه عیسی بن مریم که مادرش پاک و عالی مرتبه است:قَد خُلِقَت طاهِرهٌمطهرهٌ [۲] مادر این پسر نیز پاک و پاکیزه آفریده شده است.

فرزندان امام جواد (علیه السلام)

آنچه در تاریخ مشهور است این است که امام جواد ـ علیه السّلام ـ صاحب هشت فرزند بود که نام سه نفر از آنها یعنی (امام علی النقی(علیه السّلام) ، موسی مبرقع و حکیمه) مورد اتفاق همه است امّا در نام بقیه اختلاف وجود دارد و مادر تمامی فرزندان امام جواد(علیه السلام) بانویی است به نام «سمانه مغربیه» که زنی با کمال بود ولی از ام الفضل همسر دیگر امام فرزندی به دنیا نیامد.

همه این فرزندان بزرگوار منشأ خدمات ارزنده ای برای جهان اسلام بودند و هرکدام در دوران خود از بهترین مردان و زنان به شمار می رفتند و از شایستگان زمان بودند که افتخار ایران اسلامی آستان مطهر فرزند بزرگوار امام جواد (علیه السلام) حضرت موسی مبرقع(ع) در شهر مقدس قم می باشد که حرم دومین فرزند برجسته ی و بزرگوار امام نهم شیعیان در ایران واقع شده است.

موسی مبرقع (ع) دومین فرزند امام جواد(علیه السلام) و تنها برادر امام هادی(علیه السلام) مدفون در قم

دومین فرزند برجسته و بزرگوار امام جواد (علیه السّلام ) ابو احمد موسی مبرقع نام دارد از آنجا که موسی دارای شمایل بسیار زیبا و صورت جمیل بود که هر کس را به یک نظر می فریفت در کوچه ها برقع به صورت می انداخت تا زنان و مردان از دیدن او ناراحت نشوند از این جهت او را موسی مبرقع گویند.

تولد موسی مبرقع را در سال ۲۱۴ هـ.ق نوشته اند و در هنگام مرگ پدرش حدود ۵ یا ۶ سال بیشتر نداشت،  موسی ۳۰ ساله بود که از مدینه هجرت کرد و راهی قم شد و در هنگامی که در شهر مدینه بود، سرپرستی اولاد امام جواد ( علیه السّلام) را می کرد و اموال صغار آن بزرگوار را سرپرستی می نمود و موقوفات و صدقات پدرش را به اهلش می رسانید.

در سال ۲۴۴ بود که متوکل عباسی که از موقعیت موسی مبرقع وحشت داشت او را از مدینه به بغداد احضار کرد و ایشان را در شهر سامرا منزل داد تا او را مثل برادر بزرگوارش امام علی النقی (علیه السّلام ) زیر نظر داشته باشد و ایشان تا سال ۲۴۷ که متوکل مُرد در سامرا بود، پس از مرگ متوکل، موسی به ایران آمد و سال ۲۵۶ بود که به قم وارد شد. موسی در قم مزارعی ایجاد کرد و خود به کار کشاورزی پرداخت و در همان جا ساکن گردید.»[3] در شهر قم ساداتی که منتسب به موسی مبرقع هستند خود را به سادات برقعی معرفی نموده و به این عنوان مشهورند. موسی مبرقع پنج پسر داشت به نام های: ابوالقاسم حسین و علی و احمد و محمد و جعفر.
«اولاد و ذریّه موسی مبرقع غالبا در ری و قم بودند و از آنجا به قزوین، همدان، خراسان، کشمیر، هندوستان و سایر بلاد منتشر شدند، و الان در بلاد شیعه از اعظم طوائف سادات و اشرافند»[4].

«موسی مبرقع در شب چهارشنبه هشت روز مانده به آخر ربیع الاول سال ۲۹۶ هـ.ق در شهر قم وفات کرد و او را در منزل خودش به خاک سپردند و اکنون آرامگاه او مشهور است به چهل اختران»[5] بقعه بزرگ که به نام ۴۰ اختران است در کتیبه آن اسم شاه طهماسب به تاریخ ۹۳۵ ثبت است. نخستین کسی که در آن دفن شد محمد بن موسی مبرقع بوده، پس از آن همسر او بُرَیْهد دختر جعفر (فرزند امام علی النقی) در کنار شوهر دفن شد. در کنار محمد فرزند موسی و نزدیکی آرامگاه او گروهی از علوی ها و فاطمی ها، همگی از اعقاب موسی مبرقع می باشند که در آن جایگاه دفنند» و معروفند به چهل اختران و امروزه ملجأ و مأمنی هستند برای شیفتگان امامت و ولایت و مرهمی برای دلسوختگان و دردمندان.

به قلم : امیرمحسن سلطان احمدی
پی نوشت:
۱- اصول کافی، ج۱ ، ص ۳۲۱
۲- بحار ، ج ۵ ، ص۱۵
۳- محمد حسین ناصر الشیعه، تاریخ قم، بیروت، انتشارات دارالفکر، چاپ سوم، ۱۳۵۰ش، ص۱۱۴٫
۴- شیخ عباس قمی، منتهی الامال، قم، انتشارات هجرت، چاپ یازدهم، ج۲، ص۶۲۲٫
۵- چهل اختران محله ای است در خیابان آذر شهر مقدس قم.