علت نحسی و بلا / راه رسیدن به عید واقعی

آیت الله جاودان در اولین جلسه درس اخلاق خود در سال جدید با توجه به شیوع کرونا به تیین علت نحسی و بلا پرداختند و در پایان نکاتی را درباره چگونگی رسیدن به عید واقعی بیان نمودند.

بسْمِ‌ رَبِّ المهدی(عَجَّ)

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دست نوشته‌های معارفی امیرمحسن سلطان‌ احمدی (سلطان‌احمدی دات آی آر):  حضرت آیت الله حاج شیخ محمدعلی جاودان(حفظه‌الله)  در جلسه هفتگی درس اخلاق خود که چهارشنبه ۶ فروردین ۱۳۹۹ به صورت مجازی برگزار شد.

معظم‌له در این جلسه ضمن بیان ماجرای عزیمت حواریون حضرت عیسی(ع) به شهری که مردمش بت پرست بودن، به تبیین علت نحسی و نحوست و همچین علت بلا پرداختند و در پایان نکاتی درباره عید واقعی و راه رسیدن به شادمانی و عید بیان کردند، که در ادامه مشروح بیانات ایشان تقدیم شما معارف جویان عزیز می گردد.

مشروح بیانات آیت الله جاودان در این جلسه به شرح زیر است:

حضرت عیسی(ع) دوازده حواری داشتند که این حواریون اوصیای حضرت عیسی(ع) بودند. سایر انبیا اگر وصی داشتند، وصی آنها در طول هم بود، به این معنا که این وصی‌ها پشت سر هم قرار می گرفتند. اما اوصیاء ایشان به خاطر شرایط خاص زمانه یک عصر بودند. و در بین این اوصیا یک وصی بزرگتر به نام «شمعون صفا» بود که بقیه زیر نظر ایشان عمل می کردند.

ماجرای حواریونی که جهت هدایت مردم بت پرست رفتند

نقل است که دو نفر از اوصیا حضرت عیسی(ع) به شهر انطاکیه رفتند و مردم آن شهر را به خدا دعوت کردند. مردم این شهر اکثراً بت پرست بودند و این اوصیا هر چه زحمت کشیدند روی این مردم اثر نکرد، تا اینکه شمعون، بزرگ آنها مأموریت یافت که برای هدایت مردم این شهر به آنجا بیاید.

شمعون هم به این شهر آمد و کارهای تبلیغی جهت هدایت مردم انجام داد و حتی امور فوق العاده‌ای از ایشان دیده شد، اما بر مردم این شهر هیچ تأثیری نکرد و این مردم بنایی بر قبول کردن نداشتند.

نحس دانستن حواریون توسط مردم

تا جایی که مردم این شهر حضور آنها را در شهر خودشان نحس دانستند! و این اوصیا هم در جواب مردم گفتند: این نحسی از جانب ما نیست، بلکه ریشه این نحسی از خودتان است که خدا را قبول ندارید و برای خدا شریک قائل شده و فرمان خدا را نمی برید، تا جایی که هر کاری دلتان می خواهد انجام می دهید.

در قرآن هم در آیه ۳۶ سوره یس آمده است: « قَالُوا طَائِرُکُمْ مَعَکُمْ ۚ أَئِنْ ذُکِّرْتُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ / رسولان گفتند: شومی شما از خودتان است اگر درست بیندیشید، بلکه شما گروهی اسرافکارید!».

این لجاجت نمودن و عدم اطاعت از فرمان خدا یک جریان و حرکت جهانی است که تا به امروز هم ادامه داشته و دارد و عده‌ای هستند که با نادیده گرفتن فرمان خدا هر کاری دلشان می خواهد می کنند، اما بالاخره پرده برداشته می شود و این افراد هم به نتیجه اعمال خود می رسند.

گناه عامل نحوست و نحسی

نحوست و نحسی که گفته می شود، این نحسی و نحوست فقط از ناحیه گناهان انسان است و هیچ نحسی دیگری هیچ وقت و هیچ جا وجود ندارد.

علت نزول بلا و گرفتاری ها

حتی اگر بلایی هست این بلایی است که خودمان برای خودمان تراشیده ایم! اگر وضع ما مثلاً از نظر سلامتی یا اقتصادی بهم خرده به خاطر گناهان ما است. از جانب خدا هیچ وقت و در تحت هیچ شرایطی بدی و نحوست نازل نمی شود، مگر اینکه ما کاری کرده باشیم و این کار را به جایی رسانده باشیم که قابل بخشش نباشد و بلا نازل شود.

قرآن هم می فرماید اکثر گناهان این ها را می بخشیم اما از این حد بگذرد تبدیل به یک بلا مرض سیل زلزله ای می شود

ارسال نعمت های الهی به واسطه اطاعت از دستور الهی

در هر صورت عرض من این است که سلامت، خوشبختی وعاقبت بخیری همه به دست خود ما است. اگر ما درست رفتار کنیم همه چیز به نفع ما خواهد بود.

تا جایی که قرآن نیز در آیه ۶۶ سوره مائده می فرماید: « وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاهَ وَالْإِنْجِیلَ وَمَا أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَکَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ ۚ مِنْهُمْ أُمَّهٌ مُقْتَصِدَهٌ ۖ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ سَاءَ مَا یَعْمَلُونَ / و اگر آنان، تورات و انجیل و آنچه را از سوی پروردگارشان بر آنها نازل شده برپا دارند، از آسمان و زمین، روزی خواهند خورد؛ جمعی از آنها، معتدل و میانه‌رو هستند، ولی بیشترشان اعمال بدی انجام می‌دهند.»

در این آیه خداوند می فرماید اگر مردم به آنچه خدا بر آنها نازل کرده عمل کنند، خداوند هم از آسمان و زمین برای آنها نعمت می فرستد.

اگر مردم دستور خداوند را اطاعت کنند هیچ وقت باران بیش از اندازه نمی بارد که به سیل تبدیل شود، هیچ وقت زمین آنچنان نمی لرزد که شهرها را خراب کند.

 در هر صورت اگر ما دنبال سلامتی هستیم، باید در ترک گناه نمودن بکوشیم و گناه نکیم. باید تلاش ما در حذف گناه و بد اخلاقی، لجبازی، حسادت، تکبر و هر رذیله اخلاقی و گناهی از زندگی باشد تا مشمول دریافت نعمت های الهی گردیم و بلا نیز از ما دور شود.

 اما همین بدی ها و گناهان چیزهایی هستند که برای زندگی ما بدبختی به بار می آورد و هر کدام به اندازه خودش بلا و بدبختی به همراه دارد. مثلاً اگر کسی حسادت داشته باشد و حسادت را عمل کند، یک بار بدبختی برای خود ایجاد کرده است.

اما کسی حسادت دارد اما به آن عمل نمی کند، این خطری به بار نمی آورد، یا تکبر دارد اما عمل به این تکبر نمی کند، یا دروغ را از دهانش پاک می کند.

رسیدن به عید همیشگی و واقعی / چه روزی عید است؟

 حالا کمی بالاتر از این سلامتی، روز عید است. در روایات آمده که عید روزی است که انسان در آن روز معصیت و گناه نکند، پس چنین روزی که شخص معصیت نمی کند آن روز عید است. حالا اگر کسی بتواند تا آخر عمرش معصیت نکند، این عید همیشگی است و تا آخر عمرش عید است و تمام زندگی او عید است و یک عید واقعی است.

چنین عیدی برای انسان شادمانی می آورد و یک لحظه هم این شادمانی قطع نمی شود و تمام زندگی انسان را غرق شادمانی می کند.

ما اگر گناه را از زندگی بیرون کنیم به این شادمانی و عید واقعی رسیده ایم و اگر تا آخر عمر گناه نکنیم، این عید ادامه دارد. بنابراین از روزی که گناه را کنار گذاشتید، یک عید برای شما شروع می شود که تا ابد ادامه دارد.

وقتی هم از دنیا می رود لحظه مرگش هم عید است، بعد از مرگش هم عید است. بعد از مرگ به جایی می رود که همه جا عید است، اما ما رسیدن به چنین عیدی را سبک می شماریم در صورتی که با کمی زحمت می توان با هوا و هوس خود جنگید و گناه را از زندگی خود پاک کرد.

 اگر چنین کنید از همین جا از روزی که دیگر در زندگی شما گناه وجود ندارد و گناه از زندگی شما پاک شده آن عید ابدی شروع می شود و هر روز این عید و شادمانی بیشتر می شود و چیزی نیست که این عید را بهم بزند.

کسانی که در بهشت هستند آنها همیشه عید دارند اما ما نمی توانیم درک کنیم آن چه درجه ای است و چقدر شادمانی و راحتی و دلخوشی است، اما اینجا می توانیم اگر زندگی خود را از گناه پاک کنیم، همین جا به شادمانی و عید واقعی خواهید رسید. اینها شدنی است و ما متاسفانه کمتر شنیده و دنبال کردیم و کمتر خبر داریم اما واقعیت است.

بنا است به حضرت علی اصغر(ع) برای رفع بلا از کشور متوسل شویم.

پدیدآورنده:

به کوشش: امیرمحسن سلطان احمدی

www.soltanahmadi.ir

پی نوشت:

وَ قَالَ علیه السلام فِی بَعْضِ الْأَعْیَادِ إِنَّمَا هُوَ عِیدٌ لِمَنْ قَبِلَ اللَّهُ«» صِیَامَهُ وَ شَکَرَ قِیَامَهُ وَ کُلُّ یَوْمٍ لَا یُعْصى اللَّهُ فِیهِ فَهُوَ یَوْمُ عِیدٍ.

امام علی علیه السّلام در یکى از عیدها (که عید روزه بوده در باره عید) فرموده است: امروز عید کسى است که خدا روزه اش را پذیرفته و نمازش را پاداش داده است (نه براى آنکه جامه نو پوشد و پیش خدا آبرو نداشته باشد)  و هر روز که خدا را در آن نافرمانى نکنند آنروز عید (روز جشن و شادى) است. (حکمت ۴۲۰ نهج البلاغه / شناخت روز عید).

دیگر مطالب و بیانات حضرت استاد آیت الله جاودان را اینجا کلیک نموده و بخوانید

 
*شناسه شبکه های اجتماعی: soltanahmadi_ir@  تلگرام | اینستاگرام | ایتا | سروش | بله | روبیکا