خرافات شب اول ربیع الاول و توصیه به روزه روز اول

در شب اول ربیع الاول خرافاتی از جمله دق الباب هفت مسجد و حدیث بشارت پایان ماه صفر مشهور شده که ضمن رد این خرافات توصیه به روزه اول ماه ربیع الاول شده است.

بسْمِ‌رَبِّ المهدی(عَجَّ)

به گزارش پایگاه اینترنتی دست نوشته های معارفی امیرمحسن سلطان احمدی (سلطان احمدی دات آی آر): روز شمار تقویم از به پایان رسیدن ماه حزن آلود صفر خبر می دهد و در ایستگاه روز پایانی ماه صفر برابر با شب اول ربیع الاول، شاهد خرافاتی در بین مردم با عنوان دق الباب کردن هفت مسجد یا روشن کردن هفت شمع و جاروب کردن مسجد و همچنین حدیث غیر مستند بشارت دادن پایان ماه صفر در شب اول ربیع الاول رایج شده که هر کس چنین کند حاجاتش برآورده می شود!

خرافات شب اول ربیع الاول

این عمل خرافاتی بیش نیست که به دین وارده شده و نه تنها ثوابی ندارد و نه تنها باعث حاجت روا شدن نمی شود ، بلکه گناهی است که در پرونده اعمال مروجین این خرافه ثبت خواهد شد.

این خرافات هیچگونه سندیتی از نظر اسلام ندارد و حتی هیچ یک از مراجع و علمای بزرگ دین آن را تایید نکرده اند. علاوه بر اینکه تاکید نکرده اند نسبت به ترویج این خرافه اکثر مراجع معظم تقلید عکس العمل نشان داده و آن را از پایه و اساس رد نموده اند.

متاسفانه در بسیاری از موارد این اعمال خرافی با عنوان دین انجام می شود که این خطر باعث ایجاد بدعت در دین می گردد که همانطور اشاره شد، ثوابی که ندارد، گناه هم محسوب خواهد شد و مروجین این انحراف نیز در گناه منحرف شدگان نیز شریک جرم هستند. و از طرفی مردم هم باید آگاه باشند که انجام هر عمل و دستور دینی را به شرطی بپذیرند که مستند روایی و شرعی داشته باشد.

بشارت پایان ماه صفر

نکته دوم  در این باره روایتی است از پیامبر (ص) که می گویند: « هر کس به من بشارت دهد که ماه صفر تمام شده است، بهشت برای اوست» که این روایت اصلا ارتباطی با به پایان رسیدن ماه صفر ندارد بلکه این روایت اختصاصا در مورد ابوذر غفاری بیان شده است، اما عده ای این روایت را دال بر این گرفته اند که بشارت دادن پیامبر به اتمام ماه صفر، ثواب و پاداش دارد که چنین نیست.

متن کامل حدیث طبق نقل شیخ صدوق (ره) چنین است:

متن عربی حدیث: «عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ ص ذَاتَ یَوْمٍ فِی مَسْجِدِ قُبَا وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ أَوَّلُ مَنْ یَدْخُلُ عَلَیْکُمُ السَّاعَهَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّهِ فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِکَ قَامَ نَفَرٌ مِنْهُمْ فَخَرَجُوا وَ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ یُحِبُّ أَنْ یَعُودَ لِیَکُونَ أَوَّلَ دَاخِلٍ فَیَسْتَوْجِبَ الْجَنَّهَ فَعَلِمَ النَّبِیُّ ص ذَلِکَ مِنْهُمْ فَقَالَ لِمَنْ بَقِیَ عِنْدَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ إِنَّهُ سَیَدْخُلُ عَلَیْکُمْ جَمَاعَهٌ یَسْتَبِقُونَ فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّهُ فَعَادَ الْقَوْمُ وَ دَخَلُوا وَ مَعَهُمْ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فَقَالَ لَهُمْ فِی أَیِّ شَهْرٍ نَحْنُ مِنَ الشُّهُورِ الرُّومِیَّهِ فَقَالَ أَبُوذَرٍّ قَدْ خَرَجَ آذَارُ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ ص قَدْ عَلِمْتُ ذَلِکَ یَا أَبَا ذَرٍّ وَ لَکِنِّی أَحْبَبْتُ أَنْ یَعْلَمَ قُومِی أَنَّکَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّهِ وَ کَیْفَ لَا یَکُونُ ذَلِکَ وَ أَنْتَ الْمَطْرُودُ عَنْ حَرَمِی بَعْدِی لِمَحَبَّتِکَ لِأَهْلِ بَیْتِی فَتَعِیشُ وَحْدَکَ وَ تَمُوتُ وَحْدَکَ وَ یَسْعَدُ بِکَ قَوْمٌ یَتَوَلَّوْنَ تَجْهِیزَکَ وَ دَفْنَکَ أُولَئِکَ رُفَقَائِی فِی الْجَنَّهِ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ.علل الشرائع – الشیخ الصدوق – ج ۱ ص ۱۷۶/معانی الأخبار – الشیخ الصدوق – ص ۲۰۴ .

و اما ترجمه:

ابن عبّاس گوید: روزى پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به چند تن از اصحابشان که در مسجد قبا در خدمت وى بودند فرمود: نخستین شخصى که اکنون بر شما وارد شود مردى از اهل بهشت است، چون این سخن را از آن بزرگوار شنیدند، گروهى از ایشان برخاسته و بیرون رفتند، و هر یک از آنان قصد داشت که سریعتر مراجعت نماید تا خود نخستین واردشونده باشد و در نتیجه بهشتى گردد.

پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به نیّت آنان پى‏ برد، و به باقى مانده اصحابش که نزد وى بودند فرمود؛ بزودى چند تن بر شما وارد مى‏شوند که از جهت زودتر رسیدن در حال سبقت از یک دیگرند، پس هر کدام از آنان که مرا به خروج «آذر» مژده دهد اهل بهشت است. سپس آنان که بیرون رفته بودند بازگشتند و أبوذر نیز همراهشان بود، آنگاه پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله به ایشان فرمود: ما اکنون در کدام یک از ماههاى رومى بسر مى‏بریم؟

أبوذر گفت: یا رسول اللَّه آذر بپایان رسیده است.

پیغمبر صلى اللَّه علیه و آله فرمود: اى أباذرّ آن را مى‏ دانستم و لیکن دوست داشتم قوم من بفهمند که تو مردى از اهل بهشت مى‏باشى، و چگونه چنان نباشد، حال آنکه پس از من بدلیل علاقه‏ ات به اهل بیتم تو را از حرم من دور گردانند، و تنها زندگى خواهى نمود، و تنها خواهى مرد، و قومى که عهده دار مراسم کفن و دفنت بشوند بسبب تو سعادتمند گردند و در بهشت جاودانى که به پرهیزگاران نوید داده شده همراه من خواهند بود.»

بنابراین هیچ حدیث معتبری وجود ندارد که بیان کند «هر کسی مرا به خروج ماه صفر بشارت دهد من او را به بهشت بشارت می دهم» و این مطلبی جعلی است.

شب اول ربیع الاول ، شب لیله المبیت / توصیه به روزه روز اول ماه ربیع الاول

و اما نکته سوم اینکه در شب اول ربیع الاول بنا بر مستندات تاریخی و روایی معتبر شیعه و سنی، شب اول ماه ربیع الاول به واسطه واقعه مهم خوابیدن حضرت علی(علیه السلام) در بستر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در سال سیزدهم بعثت است.همان شبی که کفار مکه تصمیم به قتل دسته جمعی حضرت رسول (صلی الله علیه و آله)  را در بستر خواب گرفته بودند. و در همان شب ایشان به مدینه هجرت فرمودند که به “لیلهٔ المبیت” مشهور است.

لذا در کتاب مفاتیح آمده که مستحب است، به شکرانه هجرت موفقیت آمیز رسول خدا (ص) روز اول ربیع الاول را روزه بگیرند و صدقه و انفاق و احسان کنند و همچنین زیارت آن بزرگوار، در این روز مناسب است.

پدیدآورنده:

به قلم: امیرمحسن سلطان احمدی

www.soltanahmadi.ir

کانال ایتا