توصیه‌های انتخاباتی آیت الله بهجت

• ۱. شرایطی که موجب می‌شود نتوان به شخصی رأی داد و همچنین شرایطی که سبب جواز رأی دادن به شخص می‌شود.
• ۲. گفتن و نگفتن‌ها و نیز انجام دادن‌ها و انجام ندادن‌ها.
• ۳. مائده: ۵۴؛ «در [راه] خدا از سرزنش سرزنش‌کنندگان نهراسند».
• ۴. ترساندن‌ها.
• ۵. مانند.
• ۶. اعتماد.
• ۷. اگر در وجود بعضی از این شروط در نامزدی شک کرد، رأی دادن به او جایز نیست.
• ۸. کسانی‌که شرایط لازم و توانایی بر انجام این کار را دارند و می‌دانند که اگر شرکت نکنند، افراد فاقد این شرایط یا بعضی از این شرایط رأی می‌آورند.

بیانیه دوم انتخاباتی آیت الله بهجت:

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. «الحمد لله رب العالمین و الصلاة علی سید الأنبیاء محمد و آله سادة الأوصیاء المطهرین.
در جوابِ سؤالِ مکرّرِ مربوط به انتخابات، [مطالبی ذکر می‌شود] با اشاره به آنچه در سال گذشته تذکر داده شده بود، از بیاناتی که اختصاص به زمانی و مکانی ندارد و در آنها تعیینِ توصیفی ـ که اتم و اعم و احسن و اکمل و ادوم از تعیین اسمی است ـ شده بود.

از «حذیفه» رضوان‌الله‌علیه مروی است که فرمود: «کانوا یسألون رسولَ الله عن الخیر و کنتُ أسأله عن الشر»؛ باید بدانیم «شر» چیست و «اهل شر» کیست تا فرار از آن نماییم، و «خیر» چیست و «اهل خیر» کیست تا به‌سوی آن فرار نماییم. باید اهل انتخاب، در پیاده کردن کُبرَیات در صُغرَیات، و کلیّات در جزئیات، روشن و با احتیاط باشند، و رضای خدای بزرگ را مقدم بر رضای غیر نمایند. و فحص از عقلای متدیّنین که اصلح باشند نمایند و در روشنی توقف ننمایند و در تاریکی حرکت ننمایند. و از رشوه دادن و گرفتن (شیوه دُوَل کفر)، دور باشند. با متدینینِ از عقلا، که محیط به مسائل شرعیه و با ایمان اعتقادی و عملی، و پرهیزکار، و با تدبیر، و شجاعت، و اعتدال فکری و مسلکی، باشند و با غیر آنها سروکار نداشته باشند، و مسلمان‌ها را گرفتار نکنند و کاری نکنند که در پشیمانی از آن، تدارکی نیست.

از وطن‌فروشی و وطن‌فروشان که غایتِ محبتِ دوَل کفر است، دور باشید. عواقب وطن‌فروشانِ به دول کفر را ملاحظه بنمائید! دیدیم و می‌بینیم که به مُحلّل‌های خودشان وفا نمی‌کنند، مگر تا زمانی که چاره ندارند؛ و پس از آن، جز پشیمانی و عاقبتِ سوء برای تابعین آنها نمی‌ماند.
باید بدانیم که هیچ نقصی در ممالک اسلامیه نیست که منسوب به دول کفر نباشد؛ و آنچه منسوب به آنها است، نقص در اسلام و ایمان است، یا منتهی به آن است.

غیر از معصومین علیهم‌السلام کسی نمی‌تواند بگوید: «همه چیز را می‌دانم، یا می‌بینم»؛ و نمی‌تواند کسی بگوید: «هیچ چیز را نمی‌دانم و همه جا تاریکم»؛ بلکه هر عاملِ عادی، چیزهایی را می‌داند و باید حرکت کند و توقف ننماید، [و] بلکه باید از معلومات خود، مجهولات را استخراج نماید تا آنجا که بتواند، و چیزهایی را نمی‌داند و باید احتیاط و توقف و تفحص نماید تا به ندامتِ غیرِ مستدرَک۱، مبتلا نشود.
و این مطالب برای جواب سؤال‌ها، [ذکر شد] با اشتمال بر بیاناتی که اتمام حجت و تأکید آن است؛ تا آنکه علی العمیاء۲، یا به مسامحه، خود و دیگرانِ از مؤمنین را در گمراهی وارد ننمایند.

کسانی که متحیر و مرددند، به آنها دستور داده شده و می‌شود: ملاحظه کنید: کدام‌یک از دو حزب، با ولایت علی علیه‌السلام، موافق یا موافق‌تر است، و کدام، اعتقاد او عملاً انتظار مهدی علیه‌السلام را دارد یا متأکدتر است. کدام، تغییری در امور دینیه داده یا نمی‌دهد؛ کدام، معتدل در فکر، یا مُتلوّن است در اعتقاد یا عمل. کدام، ملکه تقوا و صدق و ائتمان۳ دارد، یا قوی‌تر است. کدام در صفات، شبیه به کفر یا نفاق و کدام، دورتر است؛ و بالجمله، کدام، به خدای متعال و خاتم‌الانبیا و خاتم‌الاوصیا «صلوات‌الله‌علیهم‌وعجل‌فرجَهم» نزدیک‌تر است.

از خداوند عظیم، موفقیت همه مؤمنین را بر مرضیات او، و تجنب از مبغوضات او را در همه جا و در هر حال، می‌خواهیم.
والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته

الأحقرمحمدتقی البهجة
۱۱/ محرم الحرام / ۱۴۱۸