سه نکته مهم در ورود به بحث سیر برزخی

آیت الله «مهدی احدی» استاد برجسته اخلاق و عرفان اسلامی حوزه علمیه قم، شامگاه جمعه هشتم اردیبهشت ماه سالجاری در اولین جلسه سلسله مباحث «سیر و سیاحت برزخی» که در مسجد الزهرا (س) تهران برگزار شد، با بیان سه مطلب مهم درباره سیر و سیاحت برزخی در ادامه شروع به بحث اشاره نمودند که در ادامه گزیده یادداشت هایم از این جلسه تقدیم شما معارف جویان عزیز می گردد تا از این طریق بهره مند از این جلسه شوید.

قبل از شروع به بحث سه مطلب بیان می‌شود. مطلب اول اینکه اعتقاد به بدن برزخی یک واجب شرعی است، به این معنا که همه ما باید معتقد باشیم که این بدن با مرگ پوسیده می‌شود ولی یک بدن دوم و بدن برزخی است که سالیان سال شکل می‌گیرد و هیچ وقت از بین نمی‌رود.

ما باید حتما به این موصوع معتقد باشیم. بدن برزخی همین بدن فعلی ما نیست بلکه یک بدن دوم است؛ الان اگر به بچه در رحم مادر بگویند آن طرف، دنیایی دیگر است او نمی‌پذیرد، الان هم وقتی به برخی می‌گویند آن طرف هم دنیایی دیگر در برزخ است، او نیز مثل بچه در رحم نمی‌پذیرد.

مطلب اول/مهم بودن قبر برزخی تا قبر فیزیکی

بر همه واجب است که به این موضوع اعتقاد داشته باشید. بدانید که این قبر که ما را دفن می‌کند، یک قبر فیزیکی است که این بدن فعلی ما را در آن دفن می‌کند ولی آن طرف یک قبر برزخی است! حالا ممکن است قبر فیزیکی ما زعال و خاکستر شود، مثلا فردی بسوزد و این بدن فعلی تبدیل به خاکستر شود، یا اینکه فردی در دریا غرق شود و یا در شکم نهنگ بمیرد، اینها قبر فیزیکی است و مهم نیست، اما آنچه مهم است همه مربوط به قبر برزخی است.

اگر در دریا غرق شدید یا در شکم نهنگ ماندید، این دریا و شکم نهنگ قبر فیزیکی می‌شود اما بلافاصله یک بدن برزخی تشکیل می‌شود و همه فشارها روی بدن برزخی است. اما به قبر فیزیکی نگاه می‌کنید می‌بینید فشار قبری نیست ولی یک حقیقت مجهول و مبهم است که جزء اسرار الهی است و قرار نیست دست هر کس بیفتد و هر کس بداند.

مطلب دوم/اهمیت قوه خیال در سیر و سیاحت برزخی

مطلب دوم در این مبحث موضوع قوه خیال است. ما در وجودمان قوه خیال داریم که به آن پندار و گمان هم می‌گویند، ولی در فلسفه می‌گویند وقتی ماده پنهان می‌شود، هنوز قدرت درکش باقی است، آن طرف ماده، عالم مثال است، ماده را که پنهان کردید عالم مثال می‌شود.

خواب و رویا از ناحیه قوه خیال است. اگر قوه خیال را بردارید رویایی نیست. اما در وجود من و شما غیر از درک ماده، درک ماورای ماده هم هست. قوه خیال پرواز شاخه به شاخه است، اما برخی می‌خواهتد یکدفعه به بالا بپرند، در صورتی که باید شاخه به شاخه رفت.

وجود من جدول است و هر مربع جدول حکمتی دارد که ما در جدول وجودی باید عوالم ماورا را درک کنیم. با مرگ بدن از بین میرود ولی وجود مثالی هرگز از بین نمیرود، مگر می‌شود این جدول وجودی نابود شود.

حالا چرا انسان به سمت کینه و بخل و شهوت و حسادت میرود؟! چرا با داشتن قدرت علمی برای کشتن دیگر انسان‌ها مسابقه می‌گذارد؟! چون قدرت خیالش به جای درک ماورای ماده به سمت خود ماده رفته است. در قوه خیال اگر بشر به حقیقت و قدرتی برسد که نطام معنویش از درک ماورا قطع نشود، اینجاست که جواب میگیرد.

قرآن در آیه ۵۴ سوره کهف می‌فرماید: «وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِی هَٰذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ ۚ وَکَانَ الْإِنْسَانُ أَکْثَرَ شَیْءٍ جَدَلًا»، و ما در این قرآن هرگونه مثال و بیان برای (هدایت) خلق آوردیم و لیکن آدمی بیشتر از هر چیز (با سخن حق) به جدال و خصومت برخیزد. و خداوند در آیه ۱۷ سوره عبس می‌فرماید: «قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ»، مرگ بر این انسان، چقدر کافر و ناسپاس است!

چون تصور گناه و معصیت در ذهن و خیال است الان برزخ را نمی‌بینید، ولی باید روی قوه خیال کار کنید و قوه خیال خود را بالا ببرید و از عالم ماده بالا بروید. به صرف یک جلسه علمی از این قبیل نباشید بلکه دو نفر سه نفر با هم این مباحث را قوی مباحثه کنید.

مطلب سوم/اهمیت تجرد روح در سیر و سیاحت برزخی

سومین مطلب که مهم‌ترین مطلب است اینکه کسی می‌خواهد به سفر برزخی برود نیاز به تجرّد روح از بدن دارد. باید به تجرید برسید چون میخواهند شما را به قبر برزخی انتقال دهند.

با مرگ روح را از بدنتان میگیرند و به عالم برزخ می‌فرستند، اما شما قبل از آن خودتان این کار را بکنید، تجرید کنید و روحتان را به برزخ بفرستید. بدانید که تجرد لازمه سیر و حرکت است، جوهریت جسم ندارد اما ارتفاع و اشکال مختلف را نمیتوان ازش سلب کرد چون بعضی عرض و طول دارند، اما برخی حیات وجود خود را نمی‌بینند.

علامه می‌فرمود معتاد را که کمپ میبرند که ترک اعتیاد کند اما او ترک نمی‌کند و بلافاصله که بیرون بیاید سمت مواد می‌رود، چون در کمپ مواد به او نرسیده است. برخی هم فکر می‌کنند با آمدن سر کلاس‌های عرفانی به عرفان رسیده اند، یا برخی می‌آمدند در نماز مرحوم آیت الله بهجت و گریه می‌کردند و نماز می‌خواندند، اینها هم همینجور است.