راه نجات از جلوه‌های دنیا/انواع ذکر و دیدن ملکوت

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دست‌نوشته‌های امیرمحسن سلطان‌احمدی: آیت‌الله سید رحیم توکل  امشب شنبه ۸ مردادماه ۱۴۰۱ در ادامه سلسله جلسات صحنه قیامت در هیئت فاطمیه قم به تبیین علت قرار گرفتن پل صراط بر جهنم و رابطه جلوه‌های دنیا با آتش جهنم پرداختند و در ادامه با معرفی انواع ذکر به راهکار نجات از این جلوه‌ها اشاره کردند.

در ادامه گزیده یادداشت‌هایم از بیانات ایشان در این جلسه را  تقدیم شما معارف جویان عزیز نموده  تا از این طریق شما نیز بهره‌مند از این جلسه شوید.

چرا پل صراط را بالای جهنم نصب کردند؟!

زیاد شنیدید که پل صراط را بالای جهنم نصب می‌کنند که زیر جهنم است و باید از این پل عبور کنند، و در بعضی از جاهای این پل، ایست و بازرسی است که افراد را در این ایست بازرسی‌ها نگه می‌دارند و سوال می‌کنند. اما چرا این پل را بالای شعله‌های جهنم گذاشته اند؟

در دنیا شهوات حرام همه آتش است و ما چون در دنیا هستیم آتش را نمی‌بینیم و فقط جلوه گناه را می‌بینیم. شهوت جنسی حرام، شهوت ریاست حرام، شهوت قدرت حرام در دنیا اینها همه آتش در آخرت است و ما این آتش را در دنیا نمی‌بینیم، پول و شهوت جنسی و جلوه دنیوی را فقط نگاه می‌کنیم و تمام این جلوه‌ها در دنیا زیبا و در آخرت آتش است.

جلوه‌های دنیا آتش جهنم

در دنیا اگر این جلوه‌ها جلو بیاید در آخرت آتش جلو می‌آید و برخورد شما با این آتش شهوات در دنیا هر گونه باشد همانطور در آخرت خواهد بود، مثلا اگر برخورد شما در دنیا با این جلوه‌ها و شهوات با بی‌اعتنا بود، در آخرت هم هنگام عبور از پل صراط هم بی‌اعتنا از جهنم عبور می‌کنید، اما اگر در دنیا در شهوات داخل شدید و به گناه آلوده شدید در آخرت هم هنگام عبور از صراط به آتش وارد می‌شوید.

تمام جلوه‌ها یکی است و در هر عالمی به تناسب همان عالم آن را نشان انسان می‌دهند، اینجا در دنیا جلوه دنیوی را نشان می‌دهند و در آخرت همان جلوه را به صورت آخرتی نشان می‌دهند.

در دنیا همه جلوات شهوات برای همه می‌آید و در آخرت هم همه را به جهنم وارد می‌کنند ولی با تقواها نجات می‌یابند، آن‌هایی که در دنیا جلوه‌های دنیا را دیدند و زمین نخوردند، در آخرت هم زمین نمی‌خورند و به سرعت از این پل عبور می‌کنند. اما کسانی که در این دنیا به این جلوه‌های شهوانی حرام وارد شدند و به این جلوه‌ها آلوده شدند در آخرت هم به جهنم داخل می‌شوند، و اگر در دنیا زمین نخوردند آنجا زمین می‌خورند و به جهنم می‌افتند. این‌ها را در قرآن به ما گفتند و به ریز آن هم اشاره شده است و آنچه باید بدانیم بیان شده است.

راهکاری برای نجات از جلوه‌های دنیوی / انواع ذکر و برترین آن

برای اینکه ما بتوانیم از این اوضاع سربلند بیرون بیاییم و نجات یابیم نجات در به یاد خدا بودن است، که به یاد خدا بودن سه مرحله کلی دارد.

ذکر زبانی و بدون توجه

اول مرحله ذکر زبانی بدون التفات و توجه است. یعنی ذاکر ذکر می‌گوید ولی حواس او جای دیگری است ولی زبان ذکر می‌گوید، به این ذکر زبانی بدون التفات می‌گویند. این ذکر زبانی در برابر ذاکر نبودن و ذکر نگفتن اثر مختصری دارد، چون حداقل ذکری می‌گویند، اما این ذکر بدون توجه نمی‌تواند انسان را از جلوات و شهوات بیرون کند، و این ذکر اثر این مهم را ندارد چون التفاتی و توجهی ندارد.

ذکر زبانی و با توجه / از زبان به باطن

دوم ذکر لفظی با التفات است. ذکر می‌گوید و توجه هم دارد که چه می‌گوید و با توجه اذکار را می‌گوید. این ذکر توجه و التفات دارد و ذکر زبانی را با توجه می‌گوید و این خیلی خوب است و چون توجه دارد اثرش بالا است و هر چه توجه بالاتر برود اثر این ذکر در جانش بالاتر و عظیم‌تر است.

نگاه می‌کند تمام عوالم عالم دنیا همه حقیر هستند و کسی که بی‌نهایت است فقط خدا است و سپس با این نگاه و با توجه می‌گوید: الله اکبر؛ که به این ذکر، ذکر لفظی همراه با توجه و التفات می‌گویند.

حالا می‌خواهیم از راه زبان ذکر را به قلب و درون بفرستیم، با ذکر زبانی اینجا از ظاهر به باطن ذکر وارد می‌شود و اثر می‌کند، ذکر با التفات خوب‌تر است و باطن رنگ می‌گیرد. حالا هر چه توجه زیادتر باشد این جذب نور در باطن زیادتر است، و هر چه باطن نورانی‌تر شود در جلوه‌های گناه کمتر زمین می‌خورد.

ذکر قلبی / از باطن به ظاهر و حتی به اشیای اطراف

اما یک ذکر سومی داریم که خیلی مهم است و از باطن به ظاهر می‌آید که ذکر قلبی است. مثلا بالای یک کوه رفتید که زیر پای شما از کوه و دره و جنگل و صوت پرندگان و جلوه زیبایی قرار دارد و شما این صحنه زیبا را یکدفعه از بالای کوه می‌بینید و بی‌اختیار می‌گویید الله اکبر خداوند چه زیبا آفریده است. اینجا درون تکان خورد و زبان تبعیت کرد و گفت الله اکبر و از درون به ظاهر آمد.

این ذکر قلبی عجیب اثر دارد و مهم است. چون تمام اعضا و جوارح را به خدمت می‌گیرد و انسان متحیر از این صحنه می‌شود، که به این ذکر، ذکر قلبی می‌گویند.

ذکر زبانی بدون توجه مقدمه ذکر زبانی با توجه است و ذکر زبانی با توجه مقدمه ذکر قلبی است، تا این دل تکان بخورد و با شما هماهنگ شود.

ذاکر شدن همه اعضای در ذکر قلبی و حتی اشیای اطراف

در گام اول ذکر قلبی اعضا و جوارح به خدمت می‌آیند که اگر ذاکر گوش جان داشته باشد می‌شنود که پا و دست هم ذکر می‌گوید، اما چون هنوز به مرحله کشف نرسیده فقط ذکر زبانی را می‌شنود و اگر بالاتر بیاید ذکر همه اعضای بدن را می‌شنود.

اما اگر به ذکر قلبی برسید و آن را ادامه بدهید همه اعضای بدن این ذکر را می‌گویند واگر این ذکر عمیق‌تر شود همراه درون و اعضای شما محیط اطراف شما هم با شما هم ذکر می‌شوند.

وقتی همه اشیای اطراف با آیت الله کاشی ذکر می‌گفتند!

آیت الله العظمی  کاشی از علمای بزرگ کاشان بود که علاوه بر فقه و اجتهاد در معنویت هم اهل کشف و شهود بود. یکی از دوستان ایشان می‌گوید یک شب نزد ایشان بودم که اواخر شب نزدیک سحر ایشان بلند شدند و وضو گرفتند و مشغول نماز شب بود که در سجده دعای «سبّوح قدوس ربّنا و ربّ الملائکه والرّوح» می‌گفت که بعد از چند بار که ایشان این دعا را گفت، دیدم همه اشیای اطراف دارند این ذکر را با او می‌گویند و همه با او هم ناله شدند و تعجب کردم.

صبح که شد به ایشان گفتم که چکار کردید ناله همه را در آوردید و اشیای اطراف هم با شما ذکر می‌گفتند؟! ایشان فرمودند: شنیدی؟ او نیز گفت: بله و ایشان گفتند: تو چکار کردی که به تو نشان دادند و گرنه ما که هر شب کارمان همین است!

اهمیت اهل معنا شدن تا اهل بهشت شدن

مثل اینکه ما خیلی عقب هستیم که انگار نه انگار که چیزی دیگر هم هست! بدبختی کار فقط در این نشنیدن نیست بلکه بدبختی در این است که نمی‌دانیم اوضاع چیست که دنبالش برویم و نمی‌دانیم و نمی‌دانیم که دنبالش برویم. اهل معنا شدن غیر از اهل بهشت شدن است! ما دنبال اهل بهشت شدن را دنبال می‌کنیم نه اهل معنا شدن را!

آیت الله قاضی به علامه فرمود که این ذکر را بگیر و بگو اما به چیزهایی که نشان می‌دهند توجه نکن، چون حور العین در بهشت را به تو نشان می‌دهند اما توجه به آن‌ها نکن! ایشان هم این ذکر را گرفتند و بعد از مدتی حور العین آمدند و از هر طرف که وارد می‌شدند علامه سر را بر میگرداند که نگاه به آن‌ها نکند که حواسش پرت شود.

چشم ملکی ملکوت بین نیست!

اما این نکته فراموش نشود که این حورالعین‌ها و صداهای در و دیوار تمام این‌ها یک جلوه‌های ملکوتی است که چشم‌های ملکی ملکوت را نمی‌بیند! اگر بنا است ما این صحنه‌ها را ببنیم و جلوه‌ها را مشاهده و صداها را بنشویم یک راه بیشتر نیست و آن اینکه چشم‌های ملکی و گوش‌های ملکی را ملکوتی کنیم.

تا گوش ملکی است صوت ملکی می‌شنود و تا چشم ملکی است شی ملکی را مشاهده می‌کند، بنا است به ملکوت برویم و رفتن به ملکوت ابزار ملکوتی می‌خواهد، اما ما اصلا نمی‌دانیم ابزار ملکوتی چیست؟ متاسفانه اصلا نمی‌دانیم ملکوت عالم چیست و ابزار ملکوت به چه چیز می‌گویند؟ حالا چطور می‌خواهیم دنبال این ملکوتی‌ها بگردیم که از اصل آن بی‌خبر محض هستیم!

پدیدآورنده:

به کوشش: امیرمحسن سلطان احمدی

www.soltanahmadi.ir