عنایت امام حسین(ع) به سالکان/ خواطر و گریه بر مصائب

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دست‌نوشته‌های معارفی امیرمحسن سلطان احمدی:جلسه درس اخلاق آیت الله محمدحسین رخشاد، مولف مجموعه سه جلدی در محضر بهجت و در محضر علامه طباطبایی روز گذشته چهارشنبه ۵ مردادماه ۱۴۰۱ در مسجد شهدای هفتم تیر سرچشمه تشکیل شد که توفیق حضور در این جلسه و بهره از محضرشان نصیبم شد.

آیت الله رخشاد در این جلسه که در آستانه ماه محرم حسینی بود نکات مهمی درباره عنایت امام حسین (ع) به ساکان در نفی خواطر بیان نمودند و همچنین به اهمیت گریه بر مصائب حضرت اشاره کردند و در پایان توصیه به بیداری شب و اطاعت از فرمان خدا نمودند.

در ادامه گزیده یادداشت هایم از این جلسه را تقدیم شما معارف جویان عزیز نموده تا شما نیز از این طریق بهره مند از این جلسه شوید.

گذشتن یکی از رموز وصال و اهمیت آن در سیر و سلوک

یکی از رمزهای وصال گذشتن است و امام حسین (علیه السلام) از همه چیزش گذشت، از همه خواسته‌هایش گذشت و از همه مهمتر از خودش نیز گذشت و به خدا رسید.

نیز باید در سیر و سلوک از همه چیز بگذریم و با هوای نفس پیکار و مبارزه کنیم. اصلا کسی که طالب معرفت است باید هوای نفس را کنار بگذارد. نه تنها هوای نفس را باید کنار بگذارد بلکه باید از خواسته‌های خود هم بگذرد و فقط پیروی خواسته‌های خدا باشد. امام حسین (علیه السلام) الگوی خود گذشتگی است و به ما خود گذشتگی را یاد دادند.

اهمیت گریه بر مصائب امام حسین (ع)

مرحوم آیت الله بهجت (ره) می‌گفتند که گریه بر مصائب اهل بیت (ع) خصوصا امام حسین (علیه السلام) انسان را بهشتی می‌کند. از قدیم هم نقل بوده که گریه بر مصائب امام حسین (علیه السلام) مستحبی است که افضل از آن نیست!

همچنین آیت الله فشارکی نظرشان این بود که گریه بر امام حسین (علیه السلام) از قیام شب هم برتر است. حتی زمانی که در سامرا وبا شیوع پیدا کرد و فوج فوج مردم به آن مبتلا و از دنیا می‌رفتند، ایشان به شیعیان دستور داد که به مدت سه روز با اعتقاد کامل زیارت عاشورای امام حسین (علیه السلام) را بخوانند که بعد از سه روز دیگر از شیعیان کسی مبتلا نشد و فوت نکرد!

توجه خاص امام حسین (ع) به عزاداران حسینی

یکی از جاهایی که امام حسین (علیه السلام) به آن توجه خاص دارد همین مجالس عزاداری و گریه بر مصائب حضرت است و فرمودند که کسی بر من گریه کند، اگر بداند چه پاداشی به او می‌دهند، شادی او از این حزن بیشتر می‌شود.

گریه بر امام حسین (ع) نشانه ایمان و رقت قلب

مرحوم شیخ جعفر شوشتری می‌گوید در آیات و روایات نشانه‌هایی برای مومن ذکر شده است و داشتم این نشانه‌ها را با خود تطبیق می‌دادم اما چیزی نیافتم و حالت ندامت در من بود که آیا من مومن هستم؟ اما دیدم نشانه‌ای در من نیست تا اینکه به روایتی رسیدم که فرمایش امام حسین (ع) بود و حضرت فرموده بودند: من کشته اشک هستم و کسی که مرا یاد کند و اشکش جاری شود، این از نشانه‌های مومن است.

اصلا یکی از نشانه‌های ایمان و مومن بود این است که در مصیبت امام حسین (ع) حالت بکا و اشک به او دست بدهد و اینگونه می‌توان ایمان خود را محک زد.

شنیدن مصائب امام حسین (علیه السلام) رقت قلب می‌آورد و اشک را جاری می‌کند، اما در برابر رحمت خدا حالت قساوت است که کسی قسی القلب باشد در اثر سنگ شدن دلش، اشک او جاری نمی‌شود!

علت قساوت قلب و راه درمان آن

دل که سیاه و سنگ دل باشد، قساوت می‌آید و دل قسی القلب دیگر پند و موعظه در او اثر ندارد و اشکی نیز بر مصائب حسینی نمی‌تواند بریزد و این خیلی خطرناک است.

اصلا خشکی چشم و نداشتن اشک در مصائب حسینی در اثر سنگ شدن دل است که او قسی القلب شده است و علت اینکه او قسی القلب شده به خاطر زیادی گناه است! این گناهان که زیاد شد آرام آرام بر دل‌ها اثر می‌گذارد و دل زنگار ممی گیرد و سنگ دل می‌شود، و راه درمان این دلهای زنگار گرفته هم تلاوت قرآن همراه با تدبر در آن است، که این نسخ درمانی آن است که اثر بخش و سازنده و درمان کننده است.

عنایت خاص امام حسین (ع) به سالکان و راه نفی خواطر

همچنین امام حسین (علیه السلام) یک عنایت خاصی به سالکان الی الله دارند! یکی از راه‌های نفی خواطر و رفع موانع و فتح باب معرفت، توسل به امام حسین (علیه السلام) است.

اصلا بیشتر گرفتاری انسان‌ها به خاطر خواطر ذهنی آن‌ها است، که این خواطر ذهنی شامل دیدنی‌ها یا شنیدنی‌هایی است که در ذهن آن‌ها است که هر کدام صورتی را در دل فرد ایجاد کرده که توجه فرد را به آن‌ها جلب می‌کند که باعث می‌شود از یاد خدا دور شده و یک اضطراب درونی در ما ایجاد شود که به جای اینکه یاد خدا باشیم یاد گناه هستیم!

خواطر مانند خار و خاشک است که در دل می‌آید و جلوی تابش معرفت را میگیرد. لذا رهایی از خواطر برای سالکان خیلی مهم است که یکی از راه‌های نفی خواطر توسل به امام حسین (علیه السلام) است.

علامه طباطبایی (ره) می‌گفتند اکثر افرادی که موفق به نفی خواطر شده‌اند و توانسته‌اند خود را پاک و صاف کنند در یکی از این دو حالت بوده است، راه اول تلاوت قرآن و راه دوم توسل به امام حسین (علیه السلام) بوده است.

همه اهل بیت (ع) کشتی نجات هستند و مردم را به راه هدایت می‌برند، اما کشتی امام حسین (علیه السلام) سرعتش بیشتر است و بیشتر نجات می‌دهد و باب الحسین (علیه السلام) نیز وسعت آن بیشتر است.

الگو گرفتن از امام حسین (ع) در آسان شدن مشکلات

کسی که حسینی شد و حسینی است باید بداند که فشارها و سختی‌ها روزگار در برابر مصیبت‌های امام حسین (علیه السلام) هیچ است و وقتی به او فشار و مشکلی وارد می‌شود به مصائب امام حسین (علیه السلام) توجه کند که شدت این مصائب اینقدر زیاد است که با توجه به آن مشکلات خود را فراموش خواهید کرد، و این بلاها و مشکلات بر شما آسان خواهد شد.

تنبلی نکیند! / با وضو بخوابید و سحر بیدار شوید

در روایتی آمده است که «اگر کسی با وضو بخوابد و مرگ او در خواب فرا رسد، نزد خداوند شهید است.» پس چرا برخی تنبل هستند و دائم الوضو نیستند! حداقل موقع خواب با وضو بخوابید و تنبلی نکنید و پاسی از شب هم بیدار شوید.

کمی از لذت خوابیدن دست بردارید! از لذت و دلربایی این دنیای پوچ دست بکشید! بدانید اگر دنیا زیبا و دلربا است، آخرت فوق این زیبایی‌ها است و همچنین آگاه باشید و بدانید که ما برای ماندن در این دنیا نیامدیم و این جان ما همیشه زنده و ابدی است. پس فریب دنیا را نخورید!

جلو آینه می‌ایستید و خود را آرایش می‌کنید تا حدی که لکه‌های صورت خود را هم پاک می‌کنید که اثری از آن نباشد، اما چرا دل و جان و روح خود را پاک نمی‌کنید!

شب‌ها بلند شوید یک مقدار در دل شب و سحر بیدار باشید. به ما گفته‌اند مقداری از شب یا ثلث شب یا نصف شب را بیدار شوید و با خدا مناجات داشته باشید، این دستور و فرمان پیامبر (ص) است و ما باید از ایشان الگو بگیریم و دستور ایشان را اطاعت کنیم، پس مقداری از شب را بیدرا شوید و این لذت خواب را کنار بگذارید.

خود را حسینی می‌دانید پس پیروی امام حسین (علیه السلام) هم باشید! امام حسین (علیه السلام) زیبایی این دنیا را نخواست و از همه چیز دست کشید و به خدا رسید، حداقل ما هم کمی از شب از خواب دست بکشیم و در خانه خدا بیاییم. اهل نماز شب و سحر باشید که امام یک شب مهلت گرفت که به مناجات شبانه بپردازد.

بنده فرمان خدا و مطیع امر باشید

بنده فرمان خدا باشید و اطاعت کنید. اما در این مجالس حسینی برخی به مستحبات چنان می‌پردازند که واجب را فدا می‌کنند و نماز صبح آن‌ها قضا می‌شود! نباید واجب فدای مستحب شود. در زمان قدیم نشانه داماد خوب این بود که نماز صبح او قضا نمی‌شود و می‌گفتنند این جوان نماز صبحش قضا نشده است!

این چه رسم دوستی با خدا است و شما چه دوستی هستید که نماز صبح شما قضا می‌شود و در دل شب هم در خواب هستید و سحر و شب ندارید!

امام حسین (علیه السلام) برای نجات امت جدش قیام کرد که امر به معروف و نهی از منکر کند و ما باید از حضرت درس صبر و استقامت را بیاموزیم و او به ما آموخت چگونه در راه خدا ثابت قدم بمانیم. خدا این چراغ حسینی را برای همیشه روشن نگه داشته و کسی هم نمی‌تواند آن را خاموش کند.

امروز صدای هل من ناصر امام زمان (عج) به گوش می‌رسد، اگر حجت خدا را یاری کردید خدا هم شما را یاری می‌کند و یاری خدا هم در اطاعت دستورات و فرمان الهی است.

راه رسیدن به لقاءالله

هر کس دیدار و لقاءالله را آرزو دارد باید بنده فرمان خدا باشد و این دیدار هم پیر و جوان نمی‌شناسد و فقط بندگی و اطاعت می‌خواهد.

به این سینه زنی‌ها اکتفا نکنید بلکه باید بنده فرمان خدا باشید و دل‌ها را هم از خواطر دور کنید و دائم به یاد خدا و در راه خدا و به سوی اطاعت فرمان خدا باید گام بردارید و همچنین امام حسین (علیه لاسلام) در این راه سختی‌ها را تحمل کنید که سرانجام به لقاء الله می‌رسید.

پدیدآورنده:

به کوشش: امیرمحسن سلطان احمدی

www.soltanahmadi.ir