هر عمل دارای یک تجسم مستقل/علت گناه کردن

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دست‌نوشته‌های امیرمحسن سلطان‌احمدی: آیت‌الله سید رحیم توکل در جلسه هفتگی درس اخلاق خود که امشب چهارشنبه ۲۰ بهمن ماه ۱۴۰۰ در هیئت فاطمیه قم برگزار شد در ادامه مبحث تجسم اعمال ضمن بیان علت گناهان به تبیین تجسم مستقل هر عمل پرداختند.

در ادامه گزیده یادداشت‌هایم از بیانات ایشان در این جلسه را  تقدیم شما معارف جویان عزیز نموده  تا از این طریق شما نیز بهره‌مند از این جلسه شوید.

تجسم اعمال در دنیا و آخرت و روح انسان

اعمال ما در دنیا و آخرت و روح ما اثر می‌گذارد و انقلاب در روح ایجاد می‌کند و این اعمال ما از بین نمی‌رود و این‌طور هم نیست که عمل اثری داشته باشد و بعد از آن اثرش از بین برود، در صورتی که خود اعمال ما دارای بقا هستند و در همین دنیا هم کنار ما هستند و ما چون در دنیا در حجاب هستیم این اعمال را نمی‌بینیم.

وقتی شخصی در دنیا به کسی بداخلاقی یا توهین می‌کند در همان لحظه این توهین و بداخلاقی گرزی می‌شود و دست ملکی داده می‌شود و این گرز را بر سر آن شخص می‌زنند. پس آنچه با دیگران کردید با خودتان خواهند کرد.

قرآن را همراه با تدبر زیاد بخوانید

تا می‌توانید قرآن بخوانید ولی فقط به فکر سریع خواندن و ختم قرآن نباشید، بلکه در قرآن تدبر کنید و روی آیات فکر کنید که خدا چه می‌گوید. خداوند در آیات پایانی سوره زلزال می‌فرماید: «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ * وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ؛ پس هر که هم‌وزن ذره‌ای نیکی کند [نتیجه] آن را خواهد دید * و هر که هم‌وزن ذره‌ای بدی کند [نتیجه] آن را خواهد دید».

نماز شب جمعه برای امان از عذاب قبر

هر کس شب جمعه دو رکعت نماز بخواند و در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد و ۱۵ مرتبه سوره زلزال را بخواند از برکات این نماز امان از فشار و عذاب قبر و است، و نیت آن هم این است که بگوید دو رکعت نماز شب جمعه می‌خوانم، که عزیزان حتماً همیشه در طول سال شب‌های جمعه این دو رکعت نماز را بخوانید.

سوره زلزال از سوره‌های مهم است. این سوره، سورهُ عجیبی است، در آیه ۴ این سوره خداوند می‌فرماید: «یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها؛ در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو می‌کند»، خدا به زمین می‌گوید زمین اخبار خود را بیرون بیاور! و اعمال ما اخبار زمین است.

و در روایتی آمده وقتی مؤمن روی زمین راه می‌رود، زمین با مؤمن حرف می زند و وقتی مؤمن فوت شد و داخل قبر آمد زمین به او می‌گوید وقتی روی من راه می‌رفتی من به تو افتخار می‌کردم و از خدا آرزو می‌کردم که این مؤمن وقتی به درون من آمد من محبتم را به تو نشان بدهم. اما برعکس اگر انسان اهل گناه و فساد باشد وقتی فوت کرد و درون قبر آمد، زمین می‌گوید وقتی روی من راه می‌رفتی از تو متنفر بودم و حالا به تو نشان خواهم داد که اهل گناه چه نکبتی دارد.

علت گناه کردن

اگر انسان به این آیات باور داشته باشد دیگر چه کسی جرأت دارد زبان به گناه باز کند و دست و پا به گناه بردارد و چشم به نامحرم باز کند؟! روی خودتان کار کنید! گفتن و شنیدن آسان است، اما کسی باور نکرده و در باور لنگ هستید و چون در باور لنگ هستید راحت گناه می‌کنید و یک العفو هم بدش می‌گویید!

اعتقادات را با برهان عقل قبول دارید، اما به باور و برهان دل نرسیدید و هنوز این دل به اعتقادات باور نکرده است، به همین دلیل راحت گناه می‌کند و راحت هم از کنارش عبور می‌کند.

هر عمل با یک تجسم مستقل

نکته بعدی اینکه این‌طور نیست که همه اعمال خوب و بد یک شکل بگیرد و کنار ما بیایند! این انسان ظلمانی و متعفن این تجسم اعمال منفی او است یا این انسان زیبای نورانی این تجسم اعمال خوب او است، این‌طور نیست و هر عمل برای خود یک تجسم دارد.

در کافی روایتی از امام صادق(علیه‌السلام) آمده که حضرت فرمودند: وقتی مؤمن را در قبر می‌گذارند نماز دست راست او می‌آید و زکات دست چپ می‌ایستد و کارهای خوب بالای سرش می‌آید و صبر یک گوشه‌ای از قبر می‌ایستد. در این روایت میبینید که اعمال خوب هر کدام جداگانه و  تقسیم‌بندی شده می‌آیند و تجسم مستقلی دارند.

به این معنا که هر عمل به‌طور مستقل مجسم می‌شود و در یک مکان قرار می‌گیرد که نماز دست راست، زکات دست چپ، کار خوب بالای سر و صبر یک گوشه می‌ایستد. در ادامه روایت آمده است که وقتی آن دو ملک می‌آیند سؤال کنند، صبر خطاب به نماز و زکات و کارهای خوب می‌گوید صاحب خود را یاری کنید که اگر شما درماندید من شما را یاری می‌کنم.

پس هر عمل یک شکل و وضع خاص دارند، این‌طور نیست همهُ کارهای خوب به یک شکل بیایند! حالا اگر کسی در نماز سست بود، سمت راست میت خالی است و همین‌طور بقیهُ اعمال هم همین‌طور است.

بدانید هر جا لنگ بودید آن‌طرف خالی است و بلا از آن‌طرف می‌آید. یک عده نماز نمی‌خوانند پس سمت راست خالی است! یک عده گاهی می‌خوانند و گاهی نمی‌خوانند این‌چنین نمازی او را از بلا نجات نمی‌دهد، پس تا فرصت دارید اعمال را درست کنید.

پدیدآورنده:

به کوشش: امیرمحسن سلطان احمدی

www.soltanahmadi.ir

متن روایت بیان شده در این جلسه:

«إذا دَخَلَ المؤمنُ في قَبرِهِ كانَتِ الصلاةُ عن يَمينِهِ و الزكاةُ عن يَسارِهِ و البِرُّ مُظِلٌّ علَيهِ و يَتَنَحَّى الصَّبرُ ناحِيَةً ، فإذا دَخَلَ علَيهِ المَلَكانِ اللَّذانِ يَلِيانِ مُساءَلَتَهُ قالَ الصَّبرُ للصلاةِ و الزكاةِ و البِرِّ : دُونَكُم صاحِبَكُم ، فإن عَجَزتُم عَنهُ فَأنا دُونَهُ.».

(الكافي : ۲/۹۰/۸).
چون مؤمن به گور خویش درآید، نماز در طرف راست او قرار گیرد و زکات در جانب چپ او و نیکوکاری بر فراز سرش سایه افکند و صبر در گوشه‌ای بایستد. پس، هرگاه دو فرشته مأمورِ سؤال بر او درآیند، صبر به نماز و زکات و نیکوکاری گوید: هوای یارتان را داشته باشید. اگر نتوانستید من به یاریش می‌آیم.