کد خبر : 3127
تاریخ انتشار : دوشنبه 15 اردیبهشت 1399 - 10:48
چاپ خبر دیدگاه‌ها برای در سوگ مادر امت ام‌المؤمنین حضرت خدیجه(س) بسته هستند

در سوگ مادر امت ام‌المؤمنین حضرت خدیجه(س)

در سوگ مادر امت ام‌المؤمنین حضرت خدیجه(س)

حضرت خدیجه (س)، بانویی که همه هستی‌اش را در راه خدا داد و در لحظات آخر عمرشان درخواستی عبای پیامبر (ص) را برای کفن نمود اما از جانب خدای متعال از بهشت برایش کفن بهشتی برایش آوردند.

حضرت خدیجه (س)، بانویی که همه هستی‌اش را در راه خدا داد و در لحظات آخر عمرشان درخواستی عبای پیامبر (ص) را برای کفن نمود اما از جانب خدای متعال از بهشت برایش کفن بهشتی برایش آوردند.


در سوگ مادر امت ام‌المؤمنین حضرت خدیجه(س)

به گزارش پایگاه اینترنتی دست نوشته‎های معارفی امیرمحسن سلطان‎احمدی (سلطان‌احمدی دات آی آر): السَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ الْمُؤْمِنِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا زَوْجَهَ سَیّـِدِ الْمُرْسَلِینِ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا اُمَّ فاطِمَهَ الزَّهْراءِ سَیِّدَهِ نِساءِ الْعالَمِینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا أَوَّلَ الْمُؤْمِناتِ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا مَنْ أَنْفَقَتْ مالَها فِی نُصْرَهِ سَیِّدِ الاْنْبِیاءِ، وَ نَصَرَتْهُ مَااسْتَطاعَتْ وَدافَعَتْ عَنْهُ الاْعْداءَ، اَلسَّلامُ عَلَیْک یا مَنْ سَلَّمَ عَلَیْها جَبْرَئِیلُ، وَ بلَّغَهَا السَّلامَ مِنَ اللهِ الْجَلِیلِ، فَهَنِیئاً لَک بِما أَوْلاک اللهُ مِنْ فَضْل، وَالسَّلامُ عَلَیْک وَ رَحْمَهُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ.

سلام بر تو ای مادر مؤمنان، سلام بر تو ای همسر سرور فرستادگان، سلام بر تو ای مادر فاطمه زهرا سرور بانوان دو جهان، سلام بر تو ای نخست بانوی مؤمن، سلام بر تو ای آن که دارائیش را در راه پیروزی اسلام و یاری سرور انبیا هزینه کرد و دشمنان را از او دور ساخت، سلام بر تو ای آن که بر او جبرئیل درود فرستاد، و سلام خدای بزرگ را به او ابلاغ کرد، این فضل الهی گوارایت باد و سلام و رحمت و برکاتش بر تو باد.

حضرت خدیجه(س) چهارمین بانوی بزرگ اسلام

چهارمین بانویی که به کمال رسید مادر بزرگوار حضرت فاطمه زهرا(س)، حضرت خدیجه کبری(س) است که دهم ماه مبارک رمضان، سالروز وفات این بانوی بزرگوار که مادر امت نیز لقب دارند، هست. و به نحوی مادر ما نیز هستند.

پیامبراکرم(ص) درباره عظمت این بانوی بزرگوار و همسر گرانقدرشان فرمودند: « أَیْنَ مِثْلُ خَدِیجَهَ صَدَّقَتْنِی حِینَ کَذَّبَنِی النَّاسُ‏ وَ وَازَرَتْنِی عَلَى دِینِ اللَّهِ وَ أَعَانَتْنِی عَلَیْهِ بِمَالِهَا إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَنِی أَنْ أُبَشِّرَ خَدِیجَهَ بِبَیْتٍ فِی الْجَنَّهِ مِنْ قَصَبِ الزُّمُرُّدِ لَا صَخَبَ فِیهِ وَ لَا نَصَب»، مثل خدیجه پیدا نخواهد شد. خدیجه در آن هنگام که مردم مرا تکذیب کردند، مرا تصدیق نمود ، و مرا با ثروت خود براى پیشرفت دین خدا یارى نمود. خدا به من دستور داد خدیجه را به قصر زمرّدى که در بهشت دارد و هیچ رنج و زحمتى در آن نیست بشارت دهم. (بحار الأنوار ، ج ‏۴۳ ، ص ۱۳۱).

گریه اول شخص عالم برای حضرت خدیجه(س)

حجت‌الاسلام فرحزاد درباره فضائل حضرت خدیجه(س) گفتند: حضرت خدیجه(س) شب اول عروسی همه مال و جان و هستی‌اش را فدای شوهرش کرد، پیامبرخدا(ص) هم بعد از وفات این بانو بارها می نشستند و گریه می کردند. این خیلی مهم است که اول شخصیت عالم بنشیند و برای یک خانم گریه کند! بعضی از همسران پیامبر(ص) اعتراض کردند و گفتند: ما که هستیم چرا برای خانمی که مسن بوده و حالا از دنیا هم رفته شما گریه می کنید؟ پیامبر فرمودند: «خَدِیجَهُ وَ أَینَ مِثْلُ خَدِیجَهَ صَدَّقَتْنِی حِینَ کَذَّبَنِی النَّاسُ» (مجلسی/ بحارالأنوار/ ج۴۳/ ص:۹۲).

شما می دانید چه همسری را از دست دادم؟ خدیجه چه شخصیتی بوده است؟ دیگر چه کسی برای من مثل خدیجه می‌شود؟ وقتی که مردم مکه از من جدا شدند او مرا رها نکرد، همه قهر کردند او با من پیوند زد، شما فرزند برای من نیاوردید او برای من فرزند آورد.

اطعام فقرا بعد از وفات حضرت خدیجه(س) توسط پیامبر(ص)

علامه طهرانی(ره) نیز درباره حالات رسول خدا(ص) در فراق حضرت خدیجه(س) چنین نوشته است: رسول خدا(ص) بعد از اینکه حضرت خدیجه(س) از دار دنیا رفت، صدقات می‌دادند و گوسفند ذبح نموده و به فقرا اطعام می‌نمودند. با آنکه سنّ رسول خدا(ص) از خدیجه(س) پانزده سال کمتر بود. و عایشه به رسول خدا(ص) ایراد می‌کرد که چرا براى زنى از قریش که از دنیا رفته و سالها گذشته ذَبیح می‌دهىد و آن‏قدر یاد او میکنىد؟

 پیامبر(ص) می‌فرمود: آیا میدانى چه زنى بود؟ من کجا مى‏‌توانم او را فراموش کنم؟! یارى کرد مرا در وقتى‏ که تمام مردم از من روى گردانیدند، و ایمان آورد به من در وقتى که همه مردم مشرک بودند و دعوت مرا نپذیرفتند، و در مشکلات قدم به قدم با من همراه بود.

درخواست حاجات از خدا با توسل به حضرت خدیجه(س)

حجت‌الاسلام والمسلمین استاد شیخ جعفر ناصری درباره شخصیت حضرت خدیجه(س) و توسل به ایشان فرمودند: رحلت حضرت خدیجه(س) را باید به امام زمان(علیه السلام) تسلیت گفت و هر کسی در خلوت خود بنشیند و مناجات کند، ایشان را هم یاد کند و با حضرت خدیجه(س) حرف بزند که ایشان ام الأیتام هستند و هر حاجتی دارید از ایشان تقاضا کنید.

بنده هم در این ایام بیشتر دوست دارم سکوت کنم، فکر کنم و خوب است انسان حس و حال توجه، توسل به این بانوی بزرگ داشته باشد.  باطناً دوست دارم یک رشته‌ای معرفتی و فکری از چادر حضرت خدیجه(س) دست دوستان باشد و آن را رها نکنند و دوره‌ای زندگی ایشان، مظلومیت ایشان، اصالت ایشان را مطالعه کنند.

لحظات وفات و وصیت حضرت خدیجه(س)

چون بیماری حضرت خدیجه(س) شدت یافت، عرض کرد یا رسول الله(ص) من خجالت می‌کشم به شما بگویم به دخترم فاطمه می‌گویم به شما بگوید. پیامبر از اتاق بیرون رفتند، فاطمه پنج ساله کنار مادر نشست، خانم عرض کرد: فاطمه‌جان، من از قبر می‌ترسم، دوست دارم پدرت آن عبایی که موقع وحی به دوش می‌اندازد آن را کفن من قرار بدهد که من در قبر در امان باشم، به من صدمه‌ای نرسد؛ ولی خجالت می‌کشم به پدرت بگویم.

آری کسی که همه اموالش را داده از تقاضای یک عبا خجالت می‌کشد. جان همه عالم به قربان چنین بانوی باحیا، باادب و باعفتی.

پیامبر وارد حجره شدند، فاطمه زهرا عرض کرد «باباجان مادرم دوست دارد این عبای خودت را کفن او قرار بدهی ولی خجالت کشیدند این وصیت را به شما کنند. پیامبر فرمودند باشد حتما این کار را خواهم کرد.

حضرت خدیجه(س) از دنیا رفتند، پیامبر بدن این همسر را غسل دادند و وقتی خواستند با عبای خودشان کفن کنند، جبرئیل نازل شد «عرض کرد یا رسول‌الله خدای متعال سلام می‌رساند می‌فرماید کفن خدیجه با ما است.

برای هیچ کسی من ندیدم از بهشت کفن بیاید، جبرئیل از طرف خدای متعال فقط برای این بانو کفن بهشتی آورده است. کسی که همه هستی‌اش را در راه خدا داده است.

ذکر مصیبت

یا رسول‌الله وقتی حضرت خدیجه(س) از دنیا رفت، شما عبا آوردید؛ عبایی که موقع وحی به دوش می‌انداختید. همسرتان از دنیا رفت، جبرئیل آمد از بهشت کفن آورد؛ مگر اباعبدالله فرزند عزیز شما نبود مگر شما نفرمودید «حُسَینٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْ حُسَینٍ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیناً حُسَینٌ سِبْطٌ مِنَ الْأَسْبَاط».(مجلسی/ بحارالأنوار/ ج ۴۳/ ص : ۲۶۱).

مگر حسین(ع) دردانه خدا نیست، عزیز خدا نیست، حتما از حضرت خدیجه(س) خیلی پیش خدا عزیزتر است؛ اما چرا اباعبدالله نباید یک کفن داشته باشد. امام سجاد(ع) خواست بدن پدر را بردارد هر طرف را برمی‌داشت، قسمت دیگر روی زمین می‌ماند صدا زدند بروید، یک حصیر بوریا بیاورید.

مگر حسین تشنه لب عزیز مصطفی نبود*** کفن برای او مگر به غیر بوریا نبود

پدیدآورنده:

به کوشش: امیرمحسن سلطان احمدی

www.soltanahmadi.ir

منابع:
کتاب شریف بحارالانوار، علامه مجلسی.
کتاب معادشناسی ج ۲ ص ۲۷۲ علامه طهرانی.
گزیده‌ای از سخنرانی حجت‌الاسلام فرحزاد به مناسبت وفات حضرت خدیجه(س)
نرم‌افزار الهادی / گزیده‌ای از سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین استاد جعفر ناصری
انتشار:
خبرگزاری قرآن

*شناسه شبکه های اجتماعی: soltanahmadi_ir@  تلگرام | اینستاگرام | ایتا | سروش | بله | روبیکا

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
نظرات بسته شده است.

درس اخلاق زیارت نیابتی درس اخلاق
logo-samandehi
error: حق تألیف را رعایت کنید