چرا در دنیا گناهکار در رفاه ولی مؤمن در سختی و بلا؟!

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دست‌نوشته‌های معارفی امیرمحسن سلطان احمدی: آیت‌الله سید رحیم توکل در جلسه امشب درس اخلاق خود که امشب چهارشنبه ۲۹ دی ماه ۱۴۰۰ در هیئت فاطمیه قم برگزار شد به تبیین چرایی شادی و رفاه اهل گناه و سختی و بلای مؤمن در دنیا پرداخت.

در ادامه مشروح بیانات ایشان تقدیم شما معارف جویان عزیز می‌گردد تا از این طریق شما نیز بهره‌مند از این جلسه شوید.

چرا در دنیا گناهکار در رفاه و مؤمن در سختی و بلا است؟!

این‌ همه آیات و روایات را بعضی به‌ظاهر کار نگاه می‌کنند و باطن را نمی‌بینند. بعضی اهل ایمان هستند اما معمولاً مشکلاتی پیدا می‌کنند و در مریضی و بلا هستند، شاید خود ما هم جز این دسته باشیم! اما برخی اهل معصیت و گناه هستند ولی پولدار هستند و شاد هم زندگی می‌کنند!

حالا چطور ما که اهل ایمان هستیم در سختی و آن‌ها که اهل گناه هستند در شادی و رفاه زندگی می‌کنند؟!

محبت خداوند به بندگان و نزول بلا برای پاکی از گناه

خداوند عالم به بنده‌اش بسیار محبت دارد، چون محبت داشت ما را آفرید و به خاطر همین محبت، باب هدایت را باز کرد و به ما عقل داد که اشتباه نرویم و همچنین باب توبه را باز کرد. حالا انسان اگر یک بار اشتباه هم برود چون خدا او را دوست دارد، در همین دنیا با او برخورد می‌کند که کار به برزخ و قیامت کشیده نشود، چون آنجا عقاب سنگین است، با همین بلا و گرفتاری در دنیا او را پاک می‌کند.

لذا این بلاهای در دنیا یک عنوان مقدس دارد که خداوند گاهی بلا می‌دهد که انسان متوجه شده و از خواب غفلت بیرون بیاید و از گناه دست بردارد، پس خدا با بلا او را پاک می‌کند که پاک به برزخ و قیامت برود.

بیدار نشدن گناهکار و رها شدن در رفاه و شادی ظاهری

و برای گناهکاران هم همین‌طور است. خدا برای آن‌ها بلا نازل کرد ولی بیدار نشدند و غافل ماندند. هر چیزی در این عالم جلو می‌آید یک منشأ دارد، زمین خورده اما بیدار نشده است، اینها به معلول نگاه می‌کنند و علت را نمی‌بینند!

خداوند عالم برای اینکه اینها را متوجه کند باب استدراج را باز می‌کنند. خداوند در آیه ۱۷۸ سوره آل‌عمران می‌فرماید: « وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ ۚ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ ؛ آنان که به راه کفر رفتند گمان نکنند که مهلتی که ما به آنها می‌دهیم به حال آنان بهتر خواهد بود، بلکه آنها را (برای امتحان) مهلت می‌دهیم تا بر گناه و سرکشی خود بیفزایند، و آنان را عذابی خوارکننده است.»

گناهکار رها نشده است! / رفاه و راحتی قبل از طوفان

حالا کسانی که دنبال گناه می‌روند خیال نکنند که خداوند به آن‌ها مهلت داده تا راحت باشند، بلکه به آن‌ها مهلت داده‌اند تا پرونده آن‌ها با گناه سنگین‌تر شود که عقاب سنگین‌تری داشته باشند. لذا این راحتی و رفاه الآن، مقدمه‌ی قبل از طوفان است.

قطع شدن بلا و راحت‌تر گناه کردن

اینها این راحتی و رفاه الآن را دیده‌اند ولی بعد را ندیده‌اند! خدا اینها را هشدار داده و بیدار کرده اما آن‌چنان در لذت دنیا فرورفته‌اند که بیدار نمی‌شوند، حتی خدا آن‌ها را در منگنه قرار داده ولی متوجه و بیدار نشدند و خداوند در این شرایط به‌ناچار بلا را قطع می‌کند و وقتی که بلا قطع شد حالا راحت‌تر گناه می‌کنند، راحت‌تر معصیت می‌کند.

دیگر آن‌ها را فشار و بلا نمی‌دهند، دیگر به بلا مبتلا نمی‌شوند، و خیال می‌کنند در رفاه هستند، در صورتی که این مقدمه قبل از طوفان است.

مثال / تنبیه دانش‌آموز درس‌نخوان

به مثال دقت کنید؛ دانش‌آموزی در مدرسه تنبل است و درس نمی‌خواند، استاد برای بار اول می‌گوید: عزیز من، تو مثل بچه من هستی، سعی کن درس را خوب خوانی و هر جا هم مشکل و سؤالی داشتی بیا از من بپرس، اما این دانش‌آموز گوش نمی‌کند. بار دوم معلم تذکر می‌دهد، باز گوش نمی‌کند. بار سوم او را تنبیه می‌کند، باز گوش نمی‌کند؛ بار چهارم از کلاس بیرونش می‌کند، باز اثر نمی‌کند؛ بار پنجم پدرش را می‌خواهد و پدر را مأمور تنبه او می‌کند، باز بیدار نمی‌شود.

و این استاد هر ترفندی برای بیدار کردن و درس‌خوان کردن این دانش‌آموز به کار برد، اما او بیدار نشد، حالا استاد به‌ناچار رهایش می‌کند و می‌گوید: دیگر با تو کاری ندارم، کلاس بیایی یا نیایی، درس خواندی یا نخواندی، با تو دیگر کار ندارم و این دانش‌آموز با خودش می‌گوید: چه خوب پس راحت شدم و دیگر استاد به من گیر نمی‌دهد و دنبال بازی و درس نخواندن می‌رود!

ولی این نادان نمی‌داند الآن بازی کردن است، ولی چند ماه بعد موقع امتحان است و او قبول نمی‌شود و یک سال عقب می‌افتد و نزد همه هم خار می‌شود. این رها کردن مقدمه قبل از طوفان است.

رها شدن بعد از بیدار نشدن

خدا هم عین این کار را برای ما می‌کند، تنبه و هشدار را می‌آورد تا ما بیدار شویم و اگر نشدیم ما را رها می‌کند. و این رها کردن‌ها برخی خیال نکنید به شما مهلت دادند و به نفع شما است، برعکس باعث می‌شود رها شوید و گناه بیشتر انجام دهید و سنگین‌تر با شما برخورد می‌کنند. یک سر سوزنی اعمال در این عالم گم نمی‌شود.

شادی ظاهری و نبود آرامش باطنی / یاد خدا تنها آرامش دلها

نکته دوم اینکه چه بسا این شادی‌هایی که اهل گناه دارند و لب‌ها می‌خند، ظاهری باشد! به ظاهر نگاه نکنید او در دلش آرامش ندارد. چون خداوند در آیه ۲۸ سوره رعد می‌فرماید «ۗ أَلَا به ذکر اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ آگاه شوید که تنها یاد خدا آرام‌بخش دلهاست.» این وعده خداوند است که دل با یاد خدا آرام می‌شود.

پول و اموال و خانواده و عشیره دارد، اما آرامش ندارد و حتی با وجود این دارایی ظاهری خودش هم می‌گوید: آرامش ندارم! هر چه بخواهد به راحتی دارد، اما آرامش ندارد. از او آرامش را خدای عالم گرفته است. چون آنچه باید دل را آرام کند، پول و سرمایه و اعتبار نیست، آن مقلب‌القلوب است که باید دل را آرام کند. اما برخی مال ندارند اما پیش خدا آبرو دارند.

پدیدآورنده:

به کوشش: امیرمحسن سلطان احمدی

www.soltanahmadi.ir