موانع سیر الی الله و عوامل آن

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دست‌نوشته‌های امیرمحسن سلطان احمدی: سخنران مراسم سالروز وفات حضرت‌ ام‌البنین (س) در حسینه مرحوم آیت الله حق شناس(ره) تهران، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمدمهدی میرباقری، استاد حوزه علمیه، بودند که توفیق شد صبح امروز یکشنبه، ۲۶ دی‌ماه ۱۴۰۰ از محضر این استاد حوزوی بهره‌مند شوم.

ایشان در این مجلس درباره موانع سیر الی الله و عوامل آن به ایراد سخن پرداختند که مشروح آن در ادامه تقدیم شما معارف‌جویان عزیز می گردد که شما نیز از این طریق از این مبحث بهره‌مند شوید.

دعوت انبیا و اولیا الهی باید شنیده شود و مردم باید این دعوت را بپذیرند، چون آن‌ها آمدند تا دست ما را بگیرند و به مقصد برسانند. آن‌ها دعوت‌کنندگان ما به سوی خدا هستند و ما باید با آن‌ها همراه شویم تا به مقصد برسیم.

هوای نفس و شیطان از موانع سیر الی الله

همراه شدن با انبیا موانعی نیز دارد که باید انسان از این موانع عبور کند که یکی از این موانع هوای نفس است.  در گام اول انسان باید از هوای نفس عبور کند تا بتواند در سیر الی‌ الله با انبیا و اولیا الهی وارد شود؛ همچنین در این راه انسان باید دقت لازم را داشته باشد که علاوه بر هوای نفس، شیطان نیز از دیگر موانع است و می‌تواند او را از ادامه راه باز دارد و حتی وسط راه انسان را متوقف کند.

اما آغاز این راه دعوت است و انبیا و اولیا الهی آمدند تا ما را به این راه الهی دعوت کنند. اما هوای نفس و شیطان تلاش می‌کنند تا ما را ناکام کنند.

طبیعی بودن سختی این راه و تاکید قرآن بر آن

از طرف دیگر این مسیر هم به طبیعت خودش مسیر پر فراز و نشیب و سختی است. واقعا مسیر پر رنجی است که رسیدن به خدا نیاز به عبور از این موانع و سختی‌ها دارد و به اندازه‌ای که از این موانع عبور کنید، به همان اندازه هم به خدا نزدیک می‌شوید.

در قرآن نیز به سختی این راه اشاره شده خداوند در آیه ۲۱۴ سوره بقره می‌فرماید: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا یَأْتِکُمْ مَثَلُ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّیٰ یَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَیٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِیبٌ؛

آیا پنداشته‌اید در حالی که هنوز حادثه‌هایی مانند حوادث گذشتگان شما را نیامده، وارد بهشت می‌شوید؟ به آنان سختی‌ها و آسیب‌هایی رسید و چنان متزلزل و مضطرب شدند تا جایی که پیامبر و کسانی که با او ایمان آورده بودند در مقام دعا و درخواست یاری می‌گفتند: یاری خدا چه زمانی است؟ به آنان گفتیم: آگاه باشید! یقیناً یاری خدا نزدیک است.»

بنابراین اگر کسی می‌خواهد همراه اولیا الهی شود و به مقصد و قرب الهی برسد باید موانع سر راه را کنار بزند، علاوه بر موانع، این راه هم راه دشوار و سختی است، اما در این سختی خداوند گشایش را قرار داده است.

هر کس نمی‌تواند به قله دماوند برسد اما افراد عادی هم می‌توانند بالای فلان تپه خاکی بروند اما برای رسیدن به بالای قله دماوند باید وسایل همراه داشت و این راه را بلد بود و از موانع راه عبور کرد تا به قله رسید. راه الهی هم این چنین است.

وجود مبشرات و گشایش در کنار موانع سیر الی الله

اما کسانی که وارد این راه الهی می‌شوند با وجود موانع و سختی راه اما مبشرات به آن‌ها می‌رسد و راه برایشان آسان خواهد شد.

کسی می‌خواهد به سمت خدا حرکت کند، مانند رفتن به بالای قله کوه دماوند، این فرد هم که به سوی قرب الهی می‌خواهد حرکت کند تمام سرمایه و قوای خود را به کار می‌گیرد تا حرکت کند و به مقصد برسد.

بن‌بست‌های مسیر از دیگر موانع سیر الی الله

هر چند این راه در هر قدمش ابتلا و امتحان وجود دارد، حتی گاهی کار به جایی می‌رسد که فرد فکر می‌کند به بن‌بست رسیده است! این بن‌بست‌ها هم در این راه وجود دارد، مثلا در جامعه گاهی وضع اقتصادی به نحوی می‌شود که همه راه‌های حلال بسته می‌شود، اما در این بن‌بست‌ها باید تقوا و توکل داشت تا بتوان سالم از این بن بست عبور کرد.

جایی که خدا است و شما هم با خدا هستید، هیچ بن‌بستی نیست و نباید ترسید و ناامید شد، بلکه باید با تقوا از این بن‌بست عبور کنید.

به طور مثال گفتند احرام که نمودید حق صید کردن را ندارید و صید بر شما حرام می‌شود، اما در همین موقع که صید بر شما حرام است، برعکس صید فراوان سر راه شما قرار می‌گیرد که حتی با دست و به سهولت و راحتی می‌توانید آن را صید کنید، که اینجا باید در این بن بست ممنوعیت شارع دقت کنید که از راه بیراه نروید.

اصل گشایش در بن‌بست‌ها / تقوا و توکل دو عامل عبور از موانع

اصلا اصل گشایش در همین بن بست‌ها است که اگر انسان از مسیر جدا نشد، خدا هم برای او گشایش قرار می‌دهد و اینکه در این بن‌بست انسان به خدا برگردد لازمه آن بعد از تقوا، توکل است.

چیزی که امت‌ها را از این بن بست‌ها عبور می‌دهد، توکل امام آن امت است و ما هم که در کنار امام هستیم، باید توکل کنیم که ما با او راه می‌رویم و با توکل راه برای ما هم باز می‌شود.

صف‌آرایی دشمنان الهی از دیگر موانع سیر الی‌الله

به طور کلی باید این موانع را پشت سر گذاشت ولی در عالم دنیا، دشمنان انبیا الهی صف آرایی کرده‌اند و هر چه جلوتر بروید آن‌ها کار را بر شما سخت‌تر می‌کنند، هر چند همانطور که گفته شد، طبیعت این راه هم با سختی همراه است اما دشمنان هم راه را می‌بندند، اما با تقوا و توکل به راحتی با وجود هر مانع و دشمنی می‌توان از این راه عبور کرد.

کار ما بندگی است و باید کار خدا را به خدا واگذار نمود، توکل هم یعنی گشایش کار توسط خدا و وظیفه ما هم بندگی خدا است.

حالا اگر وارد این مسیر شدید، این مسیر از اول ورود شما یک مسیر نجات و فتح است و خداوند دعوت کننده این مسیر است و انبیا و اولیا را نیز فرستاده تا ما را به این مسیر دعوت کنند و خداوند نیز دعوت کننده و همراهان او را در این مسیر نجات می‌دهد.

همانطور که خدا همراهان حضرت نوح (ع) و حضرت موسی (ع) را هم به خاطر همراهی آن‌ها با پیامبرش نجات داد، هر کس دیگر نیز با انبیا و اولیا خداوند همراه شود، آن‌ها را هم نجات می‌دهد.

اما اگر ما فقط مدعی باشیم و از وادی نفس عبور نکنیم، اگر دنیا را به ما هم بدهند ما نیز فرعونی می‌شویم! باید از نفس عبور کرد و در راه و سیر جنت الهی قرار گرفت. حتی باید از جان خود هم بگذرید، همانطور که با صدقات و خمس و زکات مال خود را در راه خدا می‌دهید، باید در این راه جان خود را هم بدهید.

اهمیت کوچ از دنیا برای ورود به سیر الی الله

اما کسانی که دنبال دنیا هستند این افراد اهل این راه نیستند و این وادی، وادی عبور از دنیا است. حالا کسی که از دنیا بزرگ‌تر شده و دنبال رسیدن به لقا الهی است، دیگر نمی‌تواند در این دنیا بماند، باید از این دنیا کوچ کند و به سمت خدا برود.

حالا برای این کوج کردن و به سمت خدا رفتن کسی به تنهایی نمی‌تواند و باید با ولی خدا باشد که الان امام زمان (عج) ما  ا صدا می‌زنند و ما را دعوت می‌کنند و ما باید در کنار ولی و حجت خدا با سوی خدا کوچ کنیم.

حضرت ام‌البنین(س) الگویی در عبور از موانع

یکی از افرادی که در مسیر همراهی با انبیا به‌خوبی از موانع عبور کرد، حضرت‌ ام‌البنین(س) بود. ایشان کنار امیرالمؤمنین(ع) تا آخر ماند و امام زمان خود را یاری کرد و حتی باری از روی دوش حضرت برداشت.

ام‌البنین (س) تا آخر در کنار امام بود و سختی راه او را از امام جدا نکرد که این یکی از امتیازات مهم ایشان است. در این همراهی‌ ام البنین (س) عزیزانش را تربیت و آن‌ها را بزرگ کرد و همه دسته گل‌هایش را تقدیم امامش کرد. 

پدیدآورنده:

به کوشش: امیرمحسن سلطان احمدی

www.soltanahmadi.ir