ختم سوره واقعه در دوشنبه اول ماه قمری

آیت‌الله بهجت قدس‌سره به ختم سورۀ «واقعه» اهمیت فراوانی می‌دادند و آن را به اطرافیان خود توصیه می‌کردند. دستور این ختم بدین شرح است:
ملا محسن فیض کاشانی قدس‌سره در کتاب اللیالی‌المخزونه می‌گوید: چون اول ماه دوشنبه باشد شروع کند به خواندن این سورۀ مبارکه با طهارت و رو به قبله، روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، و روز سوم سه مرتبه و همچنین تا چهاردهم چهارده مرتبه بخواند و بعد از تلاوت سورۀ مبارکه هر روز این دعا را بخواند:
یا مُسَبِّبَ الْأَسْبابِ وَ یَا مُفَتِّحَ الْأَبْوابِ، اِفْتَحْ لَنا الْأَبْوابَ وَ یَسِّرْ عَلَیْنَا الْحِسابَ وَ سَهِّلْ عَلَیْنَا الْعِقابَ [الصِّعابَ]، اللَّهُمَّ إِنْ کَانَ رِزْقِی وَ رِزْقُ عِیالی فِی السَّمَاءِ فَأَنْزِلْهُ، وَ إِنْ کَانَ فِی الْأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ، وَ إِنْ کَانَ فِی الْأَرْضِ بَعِیدًا فَقَرِّبْهُ، وَ إِنْ کَانَ قَرِیبًا فَیَسِّرْهُ، وَ إِنْ کانَ یَسِیرًا فَکَثِّرْهُ، وَ إِنْ کانَ کَثیرًا فَخَلِّدْهُ، وَ إِنْ کانَ مُخَلَّدًا فَطَیِّبْهُ، وَ إِنْ کانَ طَیِّبًا فَبارِکْ لِی فِیهِ، وَ إِنْ لَمْ یَکُنْ یَا رَبِّ فَکَوِّنْهُ بِکَیْنُونِیَّتِکَ، وَ وَحْدانِیَّتِکَ إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ، وَ إِنْ کانَ عَلی أَیْدِی شِرارِ خَلْقِکَ فَانْزَعْهُ وَ انْقُلْهُ إِلَیَّ حَیْثُ أَکُونُ، وَ لَا تَنْقُلْنِی إِلَیهِ حَیْثُ یَکُونُ.
در ادامه از مرحوم مجلسی رحمه‌الله به نقل از امام سجاد علیه‌السلام این عمل را با دعایی در پنجشنبه‌های میان این چهارده روز نقل می‌کند؛ آن دعا چنین است:
یا واحِدُ یَا ماجِدُ، یَا جَوادُ یَا حَلیمُ، یَا حَنّانُ یَا مَنّانُ یَا کَریمُ، أَسْأَلُکَ تُحْفَهً مِنْ تُحَفاتِکَ تَلُمُّ بِها شَعْثی، وَ تَقْضی بِها دَیْنی، وَ تُصْلِحُ بِهَا شَأْنی، بِرَحْمَتِکَ یَا سَیِّدی. اَللّهُمَّ إِنْ کانَ رِزْقی فِی السَّماءِ فَأَنْزِلْهُ، وَ إِنْ کانَ فِی الأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ، وَ إِنْ کانَ بَعیدًا فَقَرِّبْهُ، وَ إِنْ کانَ قَریبًا فَیَسِّرْهُ، وَ إِنْ کانَ قَلیلًا فَکَثِّرْهُ، وَ إِنْ کانَ کَثیرًا فَبارِکْ لی فیهِ، وَ أَرْسِلْهُ عَلَى أَیْدی خِیَارِ خَلْقِکَ، وَ لَا تُحْوِجْنی إِلَى شِرارِ خَلْقِکَ، وَ إِنْ لَمْ یَکُنْ فَکَوِّنْهُ بِکَیْنُونِیَّتِکَ [بِکَیْنُونَتِکَ] وَ وَحْدانِیَّتِکَ. اَللّهُمَّ انْقُلْهُ إِلَیَّ حَیْثُ أَکُونُ،وَ لَا تَنْقُلْنی إِلَیْهِ حَیْثُ یَکُونُ، إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ، [یا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا واحِدُ یَا مَجیدُ یَا بَرُّ یَا کَریمُ] یَا رَحیمُ یَا غَنِیُّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَمِّمْ عَلَیْنا نِعْمَتَکَ، وَ هَنِّئْنا کَرامَتَکَ وَ أَلْبِسْنا عافِیَتَکَ.
بهجت‌الدعا، ص٣۶٢ـ٣۶۴