ثبت همه اعمال توسط مأمورین مراقب و لزوم محاسبه شبانه

آیت‌الله جاودان در این جلسه با توجه به ثبت تمام اعمال و رفتار انسان توسط مأمورین مراقب به اهمیت محاسبه و حسابرسی اعمال در این دنیا و جبران خطاها و اشتباهات تأکید نمودند و در ادامه تنها سرمایه انسان در آخرت را اعمال او در دنیا دانستند.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دست نوشته‌های معارفی امیرمحسن سلطان‌ احمدی (سلطان‌احمدی دات آی آر):  جلسه هفتگی درس اخلاق حضرت آیت الله حاج شیخ محمدعلی جاودان(حفظه‌الله) چهارشنبه ۲۱ خردادماه ۱۳۹۹ با رعایت پروتکل های بهداشتی در حسینه مرحوم شیخ مرتضی زاهد(ره) برگزار شد.

آیت‌الله جاودان در این جلسه با توجه به ثبت تمام اعمال و رفتار انسان توسط مأمورین مراقب به اهمیت محاسبه و حسابرسی اعمال در این دنیا و جبران خطاها و اشتباهات تأکید نمودند و در ادامه تنها سرمایه انسان در آخرت را اعمال او در دنیا دانستند.

معظم‌له در بخش دیگری از سخنانشان فرمودند که اعمال نیک که انسان در این دنیا آن را برجسته می کند و برای خود حساب می کند که عمل خوبی انجام داده اند برخی از این اعمال اصلاً در قیامت محاسبه نمی شوند.

همچنین آیت‌الله جاودان در این جلسه با توجه به درگذشت مرحوم سید حسین موسوی خادم حسینیه شیخ مرتضی زاهد نام و یاد این خادم حسینی را گرامی داشت و به بیان مختصری از احوالات وی پرداختند. در ادامه مشروح بیانات ایشان به شرح زیر تقدیم شما معارف‌جویان عزیز می‌گردد.

ثبت تمام اعمال توسط مأمورین مراقب و لزوم محاسبه شبانه اعمال

در روز قیامت از تمام رفتار و اعمال و حتی حرف زدن ما حسابرسی می‌کنند؛ قرآن می‌فرماید: «مَا یلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ»، آیه ۱۸ سوره قاف: سخنی بر زبان نیاورد جز آنکه همان دم فرشته‌ای مراقب و آماده است.

اگر شب قبل از خواب رفتار و اعمال طی روز خود را محاسبه کنید که مثلاً امروز چکار کرده‌اید، شاید یک سریع چیزها یادتان بیاید و خیلی چیزها هم یادتان نیاید، اما مأمورین محاسبه اعمال همه رفتار و اعمال شما را ثبت و ضبط کرده‌اند.

شاید موقع محاسبه و حسابرسی اعمال خود یادتان نیاید در طول روز ده جور فحش دادید، ده جور پشت سر مردم حرف زدید و بد با آن‌ها برخورد نمودید، و این کلمه کلمه سخنی که شما گفته‌اید در روز قیامت محاسبه می‌شود.

حسابرسی کلمه کمله سخنان انسان که در دنیا زده

مأموران خدا ایستاده‌اند و هر کلمه‌ای که از این دهان بیرون می‌آید آن را ثبت و ضبط می‌کنند، بعد برای لفظ بعدی همه‌اش مأمور ایستاده تا این الفاظ را ثبت کند و هیچ کلمه‌ای نیست که از دست آن‌ها در برود و ننویسند! حالا اگر شما تند تند حرف بزنید و یا با دوستانتان نشسته‌اید همینطور بیهوده تند تند حرف می‌زنید، مأمورین تک تک حرف‌های شما را ثبت می‌کنند.

یک روز هم باید برای تمام این کلماتی که حرف زدید پاسخگو باشید و جواب دهید. بدانید که کلمه کلمه این حرف‌ها را حساب می‌کنند و از شما می‌پرسند که چه گفتید، چند سال باید برای حرف زدن‌هایی که زده‌اید در قیامت معطل شوید.

قبل از آخرت در دنیا از رفتارتان عذرخواهی کنید

اکثرش را هم جواب ندارید که بگویید برای چه این حرف را زده‌اید و آخر هم به غلط کردن می‌افتید اما غلط کردن آنجا بدرد نمیخورد و باید در دنیا این غلط کردن را می‌گفتید. قرآن هم می‌فرماید: «یا أَیهَا الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْیوْمَ ۖ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ» آیه ۷ سوره تحریم: [آن روز گویند: ] ای کافران! امروز عذرخواهی مکنید، فقط آنچه را همواره انجام می‌دادید، جزا داده می‌شوید.

اگر کسی حساب و کتاب کارهای خود را دارد در این دنیا عذرخواهی خواهد کرد، چنین کسی شب محاسبه اعمال روز خود را می‌کند و جایی که کاستی داشته عذرخواهی و جبران می‌کند.

پی بردن به اشتباهات در طول روز با محاسبه شبانه اعمال خود

در طول روز مثلاً یک کلمه از دهانتان خارج شده، یا یک نگاه اشتباهی کردید، یا یک قدم اشتباهی برداشتید که اگر شب رفتار خود را محاسبه کنید این را متوجه می‌شوید و شاید بتوانید عذرخواهی و جبران کنید.

اما برخی چیزها امکان عذرخواهی و جبران ندارد. مثلاً اگر در طول روز دلی را شکسته باشید، باید بروید پیش آن فرد و از او حلالیت بطلبید، یا اینکه در مال مردم چیزی را کم و زیاد کرده‌اید و خورده‌های آن را حساب نکردید که اگر شما این خورده‌ها را حساب نکردید فردای قیامت همین‌ها را حساب می‌کنند. پس در محاسبه وقتی متوجه شدید باید از آن فرد رضایت بطلبید و اگر او هم راضی شد حل است ولی اگر راضی نشد این خورده ریزها در قیامت محاسبه می‌شود. نه فقط برای شما بلکه برای بنده هم بدتر و ده برابر سخت‌تر محاسبه می‌شود.

اعمال دنیای شما تنها دارایی آخرت شما

در آخرت شما هیچ چیز ندارید و دارایی شما فقط اعمال شما است. بدانید که از دارایی‌های این دنیا هیچ چیز را همراه نمیبرید، مثلاً اگر در این دنیا آبرومند بودید مثلاً پدر شما آیت الله یا شاهزاده یا امیرلشکر بوده از این چیزها در قیامت حساب نمیکنند و فقط خودتان هستید و هر کس می‌آید تک و تنها با اعمال خودش است.

تنها چیزی که انسان در آخرت همراه خود دارد و مالک آن است اعمال او در دنیا است. آدم مالک هیچ چیز نیست اگر در دنیا شما آبرو، ثروت، ملک و اموال داشته‌اید اینها برای همان دنیا بوده است و تمام شده است. بنده مثلاً عنوان استاد یک مدرسه یا مدیر یک مدرسه را داریم ولی آنجا دیگر مدرسه‌ای وجود ندارد که استاد یا مدیری باشد و مدرسه را هم نمیتوان با خود به آخرت برد، این عناوین دنیایی فقط برای همین دنیا بود و تمام شد. آنچه به شما در دنیا داده‌اند گذاشتید پشت سرتان و آمدید. قرآن هم می‌فرماید: «وَلَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَادَىٰ کَمَا خَلَقْنَاکُمْ أَوَّلَ مَرَّهٍ وَتَرَکْتُمْ مَا خَوَّلْنَاکُمْ وَرَاءَ ظُهُورِکُمْ ۖ » آیه ۹۴ سوره انعام: و محققا شما یکایک به سوی ما باز آمدید آن گونه که اول بار شما را بیافریدیم و آنچه را که (از مال و جاه) به شما داده بودیم همه را پشت سر وانهادید.

در آخرت بدون شفیع

علاوه بر اینکه هیچ دارایی دنیایی در آخرت با خود ندارید، آنجا هیچ شفیعی هم ندارید که در ادامه همین آیه خداوند می‌فرماید: «وَمَا نَرَىٰ مَعَکُمْ شُفَعَاءَکُمُ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِیکُمْ شُرَکَاءُ ۚ» و آن شفیعان را که به خیال باطل شریک ما در خود می‌پنداشتید با شما نمی‌بینیم!

در آخرت از شفیعان خودتان کسی را به همراه خودتان نمیبینید، در دنیا شاید مشکل پیدا کنید به وکیل خودت زنگ می‌زنید و او به سرعت خودش را می‌رساند مثلاً در کلانتری و او مشکل شما را رفع و رجوع می‌کند و گرفتاری را درست می‌کند، یا بچه در مدرسه مشکلی پیدا کرده وتلفن می‌کنند پدر و مادرش بیاید و آن‌ها شفیع می‌شوند و کار بچه را اگر خطایی کرده حل می‌کنند. حالا با رفتن از دنیا همه شفیعانتان هم در دنیا گذاشتید و کسی شفیع شما نیست.

گریه برای امام حسین (ع) سرمایه شما در آخرت

حالا اگر کاری خوبی کردید و چیزی بردید آن عمل نیک آنجا شفیع شما خواهد بود. مثلاً اگر در دنیا به اندازه یک خط باریک مثل یک نخ باریک وقتی برای امام حسین (ع) روضه می‌خواندند آنجا گریه کردید این عمل برای شما مانده است و آنجا شفیع شما است.

اگر کسی همه چیزش را آبرو، جان، مال، جوانی، سلامتی، قوت و نیرو، بیداری خود را برای امام حسین (ع) خرج کند و منتی هم نداشته باشد و برای خود حساب نکند این کار او قیمتی است و سرمایه شما در آخرت خواهد بود.

فحش خوردن در مقابل خدمت کردن و انفاق نمودن / فحش بدرد بخور

یک دوستی به نام حاج حسین تهرانی داشتیم که وی از خیرین بود که در ایام کرونا فوت کرد. وی از افرادی بود که در کمک به فقرا هیچ مضاعقه نمیکرد، مثلاً ایام عید و ماه رمضان نمیدانم شاید حدود چند هزار بسته آذوقه برای فقرا تهیه می‌کرد که حدود ۲۰۰ تا ۳۰۰ تا را به ما می‌داد که به فقرا بدهیم، و بعضی از فقرا که حوصله آن‌ها سر رفته بود به مغازه وی می‌رفتند و آنجا داد و بیداد می‌کرد و این داد و بیدادها را هم با خونسردی به جان می‌خرید و چیزی به آن‌ها نمیگفت.

بهترین چیز این است که به تو فحش بدهندف خصوصاً کسانی که به آن‌ها خدمت می‌کنید آن‌ها به شما فحش بدهند. این داد و بیداد و آبرو ریزی کردن به شرطی که خدمت کرده باشید این بدرد می‌خورد و خیلی خوب است.

به استاد ما گفتند که سر فلان جریان به شما فحش می‌دهند و بد می‌گویند، ایشان هم گفت همین برای من می‌ماند! چون هر کار دیگری که کرده‌ام مردم بارک الله گفتند و تشکر کردند، خوب این تشکر به این معنا است که مزدت را گرفته‌ای پس این کار هیچ می‌شود، اما این کار که کسی تشکر نمیکند و به جای آن فحش هم می‌دهند پس با تحمل این فحش‌ها مزدت را می‌دهند.

آیه‌ای که امام خمینی (ره) در درس اخلاق تکرار می‌کردند

مرحوم حاج آقا حق‌شناس می‌فرمودند در درس حضرت امام (ره) ایشان هر وقت درس اخلاق می‌گفتند این آیه را تکرار می‌کرد که قرآن می‌فرماید: «مَا عِنْدَکُمْ ینْفَدُ ۖ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ ۗ » آیه ۹۶ سوره نحل: آنچه نزد شماست همه نابود خواهد شد و آنچه نزد خداست (از ذخائر اعمال نیک و ثواب آخرت، تا ابد) باقی خواهد بود. یعنی آنچه نزد شما است از بین می‌رود و آنچه نزد خدا است باقی می‌ماند. اگر همین را من باور کنم نجات پیدا می‌کنم.

باقی ماندن عمل نیک و خالص نه اعمالی که ما آن‌ها را حساب می‌کنیم

فرمودند که خدای متعال یک درهم که شما در راه او داده‌اید این را پرورش می‌دهد و وقتی در آن عالم رفتید می‌بینید این یک درهم مثلاً به اندازه کوه ابوقبیس است. خوب من یک درهم داده‌ام چیزی نبوده و مهم اینکه اصلاً یادت هم نیست که من چکار کرده‌ام و این می‌ماند.

یک آقایی با یک آقایی داشت صحبت می‌کرد که من ۳۰ سفر مکرر کربلا رفته ام! بله مسافرت رفته‌ای اما عندالله نبوده است، اگر این زیارت یادت هم نبود و هیچ نقشه‌ای برای این زیارت نداشتی و اصلاً فکر نمیکردی این زیارت به درد بخورد، همین زیارت که یادت نبوده در آن دنیا برای شما می‌ماند.

دوست دیگرمان حسن حسین زاده موحد که قدیم میان این جمع شهدا عکس وی بود که یکی از دوستان وی را خواب دیده بود که گفته بود هر چه را در این دنیا حساب می‌کردیم آنجا حساب نکرده‌اند، حالا تمام عمرش خدمت بود. وی با اینکه پا نداشت و دو عصا زیر بغلش بود پیاده به زیارت مشهد می‌رفت و پیاده هم بر می‌گشت و من واقعاً حیرت می‌کردم که چطور می‌تواند.

ما هر چه را اینجا حساب می‌کنیم در آخرت آن را حساب نکرده‌اند. گفتند یک روضه خوان مداح در حسینیه منبر بود که یک هیئت دسته عزاداری وارد حسینیه شد و منبر وی را بهم ریخت و وی ناراحت شد و از منبر پایین آمد و با ناراحتی با اجداد طاهرینش داشت حرف می‌زدند که گفتند تو یک روضه قبول داشتی و آن همین روضه بود که خراب شد.

مرحوم موسوی خادمی سخت کوش و با اخلاص

این مجلس روضه ما این هفته به عنوان یادبود بزرگداشت مرحوم سید حسین موسوی خادم حسینیه برقرار شده است، که این مرحوم یک روزی بیشترین زحمتهایی که در این حسینیه بود و به موازات آن در مسجد محل را عهده دار بود، وی بدون محاسبه بسیار زحمت می‌کشید، که مثلاً اگر ۵ یا ۱۰ساعت کار می‌کرد آن را با دل و جان و بدون هیچ محاسبه‌ای انجام می‌داد.

ایام دهه محرم به منزل حاج آقا اربابی رفت و از صبح قبل از اذان با دل و جان برای مجلس عزای امام حسین (ع) کار می‌کرد. و هر جایی هم کار می‌کرد یا برای امام حسین (ع) و اهل بیت (ع) بود یا برای خانه خدا بود و در مقابل کارش را هم محاسبه نمیکرد که چقدر کار کرده و چقدر باید مزد بگیرد.

واقعاً از وقتی که وی به علت بیماری و سکته خانه نشین شد، که حدود ۵- ۴ سال است جای او در حسینیه خالی است و هنوز هم جای وی در این حسینیه خالی است و هنوز کسی نتوانسته مثل ایشان کار کند و جای وی را پر کند. وی واقعاً بیمضاعقه و بیمحاسبه کار می‌کرد و کم نمیگذاشت.

دم در به من گفتند که خانواده‌اش وی را خواب دیدند که گفته است جای من خوب است و غصه نخورید. وی یک عمر زحمت کشیده بود که اینگونه جای او خوب است. امیدواریم خدای متعال آن دنیا از وی دستگیری کند.

پدیدآورنده:

به کوشش: امیرمحسن سلطان احمدی

www.soltanahmadi.ir